* ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΕ Ο ΣΥΝΤ. ΤΥΠΟΥ ΚΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΑΡΑΣ - (ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ...)
Στο Μικρασιατικό χώρο προέρχεται ένας πανάρχαιος πολιτισμός, που έδωσε τα Ομηρικά έπη, την προσωκρατική ιωνική φιλοσοφία, το Ευαγγέλιο στην ελληνική γλώσσα, τα Πατερικά Κείμενα, το έπος του Διγενή Ακρίτα, την Αποκάλυψη του Ιωάννη και συνεχίζει να δίνει τη σκυτάλη στο σύγχρονο πολιτισμό.
Τα παραπάνω επεσήμανε, μεταξύ άλλων η Πρόεδρος των Μικρασιατών Κύπρου, Φιλόλογος, διακεκριμένη λογοτέχνης και ποιήτρια Κυρία Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου η οποία την Πέμπτη 28 Μάιου, βρέθηκε στη Λάρισα προκειμένου να μιλήσει σε εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Νομού Λάρισας και ο Σύλλογος Κυπρίων Νομού Λάρισας, με θέμα «Μικρασιάτες πρόσφυγες σε Ελλάδα και Κύπρο» που φιλοξενήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα.
Στην αρχή της ομιλίας της, η κ. Σαββίδου Θεοδούλου, εξέφρασε την ιδιαίτερη χαρά της για το γεγονός ότι βρέθηκε στην πανέμορφη πόλη της Λάρισας και ευχαρίστησε τους διοργανωτές της εκδήλωσης για την πολύ τιμητική πρόσκληση να παρευρεθεί και μιλήσει στην εκδήλωση τους. Στην συνέχεια είπε μεταξύ άλλων: «… Αυτός ο πανάρχαιος ελληνικός πολιτισμός του Μικρασιατικού χώρου παρών από τα προϊστορικά χρόνια, που είχε εμπνεύσει πολλαπλά τη μυθολογία και έδωσε τις ονομασίες των τόπων του, ανθεί και φέρει αρχές, ιδέες, πεποιθήσεις. Κομίζει αλώβητα ήθη παρά τις τραγικές συνέπειες των αλώσεων και των πολέμων, στις οποίες θυσιάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και εκτοπίστηκαν άλλες τόσες…. Στη Μικρασιατική καταστροφή ο απολογισμός είναι 300.000 όμηροι από τους οποίους επιστρέφουν μόνο 340 άτομα, 50.000 αγνοούμενοι από τους οποίους επέστρεψαν μόνο οι 18.000, 700.000 νεκροί και 1.500.000 πρόσφυγες. Δεν ξεχνούμε βεβαίως τα λάθη, τους εθνικούς διχασμούς, τις συγκρουσιακές συμπεριφορές, την αθέτηση συμφωνηθέντων, την παραβίαση συνταγματικών και ηθικών αρχών, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που οδηγούν σε πληγές, πληγές που παραμένουν ανοιχτές όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δυο λέξεις αρκούν: Μικρασία - Κύπρος.
Ο πληθυσμός ο οποίος ζει σήμερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι ενισχυμένος από τον πληθυσμό, που άφησε την πανάρχαια πατρίδα του και κατέφυγε στην ελεύθερη Ελλάδα και στην αγγλοκρατούμενη Κύπρο το 1922. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία τους που οι Έλληνες είχαν περιοριστεί σε τόσο στενό χώρο, ξεριζωμένοι από τη Μικρασία, η πρώτη φορά που καλείται ο Ελληνισμός να εξασφαλίσει τα προς το ζην και να δημιουργήσει πολιτισμό επί της ευρωπαϊκής μόνον όχθης του Αιγαίου.
Όπλο επιβίωσης το πνεύμα. Σ’ αυτό στηρίχτηκε ανέκαθεν ο Ελληνισμός και σ’ αυτό πρέπει να στηριχτεί και τώρα…. Δε χρειάζεται πολλή σοφία για να κατανοήσει κανείς τη σχέση μεταξύ της πνευματικής και της οικονομικής ανάπτυξης ενός λαού ή μάλλον για να κατανοήσει το αξίωμα ότι ο παραγωγικότερος και δημιουργικότερος τομέας στη ζωή ενός λαού είναι ο τομέας της παιδείας. Όλα τα άλλα εξαρτώνται από αυτήν…. Με αυτή τη συνειδητή παράδοση των χιλιετηρίδων οι Μικρασιάτες πορεύτηκαν στη διασπορά, φέρνοντας μαζί τους την εθνική ψυχή τους και τα ιερά και όσια τους, και μ’ αυτές τις αξίες των προγόνων τους και τις ικανότητές τους, εργατικότητα, καρτερία, και αξιοπρέπεια, πρόκοψαν και συνέτειναν σ’ ένα είδος αναγέννησης του Έθνους. Λειτούργησαν καταλυτικά και πρωτοποριακά στους χώρους των γραμμάτων, των τεχνών, των επιστημών, της οικονομίας και ακόμα λειτουργούν….
Αναφερόμενη στην λειτουργία του Συλλόγου Μικρασιατών Κύπρου είπε: «Καταγράφοντας ο Σύνδεσμος Μικρασιατών Κύπρου, τα κειμήλια, που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες του ’22, αγαπητοί μου, δεν είναι τυχαίο, που βρίσκουμε εικόνες αγίων και βιβλία. Βιβλία στο ελληνικό αλφάβητο με τούρκικο λόγο. Τα λεγόμενα Καραμανλίδικα. Και είναι: η Παλαιά και Καινή Διαθήκη, οι Πράξεις των Αποστόλων, Ταμείον Ορθοδοξίας, τα Ευαγγέλια, η Ιστορία του μοναστηριού του Κύκκου κ.ά.
Και κατέληξε: «…Ο αγώνας μνήμης είναι συνεχής για να φωτίζει το αύριο και να παρατείνει τη ζωή. Όλοι οφείλουμε να επιστρέφουμε στο παρελθόν μνημονεύοντας στο παρόν, σε καιρούς αγωνιώδεις, καιρούς κρίσης, ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης και λησμονιάς για να μπορούμε να συνεχίσουμε στο μέλλον που περιμένει αδήριτος και αδέκαστος κριτής. Είναι γνωστό πως στους καιρούς δοκιμασίας, που διάγουμε, αν σβήσουμε, αν αγνοήσουμε τη συλλογική μας μνήμη, τότε θα χάσουμε την ικανότητα να στηρίζουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Η διεκδίκηση και η υπεράσπιση του δικαιώματος της μνήμης ξαναβρίσκει ακόμη μια φορά τη συλλογική υπόστασή της, στις συνειδήσεις των αδικημένων, των αδικαίωτων και των δικαίων…
Μνήμη λοιπόν Σμύρνης, Τραπεζούντας, Κερασούντας και Καππαδοκίας. Μνήμη Αϊβαλίου, Εφέσου και Σελεύκειας, Αττάλειας, Αλλάγιας και Ανεμουρίου. Μνήμη Προύσας, Μερσίνας και Φιλαδέλφειας. Μνήμη Εύξεινου Πόντου. Μνήμη του μάρτυρος και αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης. Μνήμη Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, Φώτη Κόντογλου, Κοσμά Πολίτη, Μεγάλου Βασιλείου, Νικηφόρου Φωκά, Ηλία Βενέζη. Μνήμη Γιώργου Σεφέρη….. Μνήμη κι όλων των ανώνυμων αδελφών μας που χάθηκαν στα εργατικά τάγματα και τα οροπέδια της Ανατολής. Μνήμη, πάλι και πάλι, Ιωνίας και Πόντου. Μνήμη Κωνσταντινουπόλεως και Μικρασίας. Είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφτόμαστε όχι με αιώνες αλλά με χιλιετηρίδες».
Χαιρετισμούς απηύθυναν: Εκπρόσωπος του Μητροπολίτη, εκ μέρους του Περιφερειάρχη ο κ. Γ. Λαδόπουλος, εκ μέρους του Δημάρχου ο κ. Γ. Σούλτης, η Αντιπρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης Κυρία Άννυ Ψάρρα - Περήφανου και οι πρόεδροι των συλλόγων Μικρασιατών και Κυπρίων Λάρισας κ.κ. Γ. Καρύδης και Ντ. Αυγουστή που τόνισαν: «Στον αιώνα που μας πέρασε, ο Ελληνισμός υπέστη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (προδοσία) δύο συντριπτικές στρατιωτικές ήττες στην Μ. Ασία και την Κύπρο, με οδυνηρές συνέπειες σε όλα τα επίπεδα…. Γενεές παιδιών μεγάλωσαν και μεγαλώνουν χωρίς καν να γνωρίζουν ότι η Μικρά Ασία πριν την καταστροφή ήταν το Λίκνο του Πολιτισμού που εξέπεμπε την ακτινοβολία του παντού. Κύπρος και Μ. Ασία είναι δύο χώροι του Ελληνισμού με κοινά στοιχεία σε όλους τους τομείς όπως στη μουσική, στη λαϊκή ευσέβεια, στις παραδόσεις, στα φαγητά, στην τέχνη, στο εμπόριο, στην ορθόδοξη πίστη, στην τιμή των Αγίων... αυτό το ήθος της πίστης και της ελπίδας έσμιξε και μπόλιασε ακόμη περισσότερο την αμφίδρομη διαιώνια σχέση Κύπρου και Μικράς Ασίας. Αυτές οι μνήμες που δεν πρέπει να αφεθούν να ξεθωριάσουν στον χρόνο είναι που οδήγησαν τους Μικαρισάτες και τους Κυπρίους της πόλης μας στην απαρχή μιας συνεργασίας προκειμένου να τις αναδείξουν και να τις μεταλαμπαδεύσουν και στις επόμενες γενεές… Η αποψινή εκδήλωση είναι μόνο η αρχή, αφού σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια… ».
Ποιήματα τους για την Μικρά Ασία απήγγειλαν οι ποιήτριες Μαρία Περατικού Κοκαράκη και Μαρία Αράπκουλε. Το θερμό χειροκρότημα του κόσμου απέσπασαν τα μέλη της χορωδίας και του χορευτικού συγκροτήματος του Συλλόγου Μικρασιατικών που έκλεισαν την εκδήλωση με τραγούδια και χορούς της Μ. Ασίας και της Κύπρου. Την παρουσίαση του προγράμματος είχε η δημοσιογράφος και Γραμματέας του Συλλόγου Μικρασιατών Δέσποινα Θεοδώρου. Παρευρέθηκαν εκπρόσωποι του Α.Τ.Α., του Συλλόγου Ποντίων Λάρισας, του Πολιτιστικού Συλλόγου Βουναίνων και πλήθος κόσμου που γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα.
Τα παραπάνω επεσήμανε, μεταξύ άλλων η Πρόεδρος των Μικρασιατών Κύπρου, Φιλόλογος, διακεκριμένη λογοτέχνης και ποιήτρια Κυρία Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου η οποία την Πέμπτη 28 Μάιου, βρέθηκε στη Λάρισα προκειμένου να μιλήσει σε εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Νομού Λάρισας και ο Σύλλογος Κυπρίων Νομού Λάρισας, με θέμα «Μικρασιάτες πρόσφυγες σε Ελλάδα και Κύπρο» που φιλοξενήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα.
Στην αρχή της ομιλίας της, η κ. Σαββίδου Θεοδούλου, εξέφρασε την ιδιαίτερη χαρά της για το γεγονός ότι βρέθηκε στην πανέμορφη πόλη της Λάρισας και ευχαρίστησε τους διοργανωτές της εκδήλωσης για την πολύ τιμητική πρόσκληση να παρευρεθεί και μιλήσει στην εκδήλωση τους. Στην συνέχεια είπε μεταξύ άλλων: «… Αυτός ο πανάρχαιος ελληνικός πολιτισμός του Μικρασιατικού χώρου παρών από τα προϊστορικά χρόνια, που είχε εμπνεύσει πολλαπλά τη μυθολογία και έδωσε τις ονομασίες των τόπων του, ανθεί και φέρει αρχές, ιδέες, πεποιθήσεις. Κομίζει αλώβητα ήθη παρά τις τραγικές συνέπειες των αλώσεων και των πολέμων, στις οποίες θυσιάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και εκτοπίστηκαν άλλες τόσες…. Στη Μικρασιατική καταστροφή ο απολογισμός είναι 300.000 όμηροι από τους οποίους επιστρέφουν μόνο 340 άτομα, 50.000 αγνοούμενοι από τους οποίους επέστρεψαν μόνο οι 18.000, 700.000 νεκροί και 1.500.000 πρόσφυγες. Δεν ξεχνούμε βεβαίως τα λάθη, τους εθνικούς διχασμούς, τις συγκρουσιακές συμπεριφορές, την αθέτηση συμφωνηθέντων, την παραβίαση συνταγματικών και ηθικών αρχών, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που οδηγούν σε πληγές, πληγές που παραμένουν ανοιχτές όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δυο λέξεις αρκούν: Μικρασία - Κύπρος.
Ο πληθυσμός ο οποίος ζει σήμερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι ενισχυμένος από τον πληθυσμό, που άφησε την πανάρχαια πατρίδα του και κατέφυγε στην ελεύθερη Ελλάδα και στην αγγλοκρατούμενη Κύπρο το 1922. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία τους που οι Έλληνες είχαν περιοριστεί σε τόσο στενό χώρο, ξεριζωμένοι από τη Μικρασία, η πρώτη φορά που καλείται ο Ελληνισμός να εξασφαλίσει τα προς το ζην και να δημιουργήσει πολιτισμό επί της ευρωπαϊκής μόνον όχθης του Αιγαίου.
Όπλο επιβίωσης το πνεύμα. Σ’ αυτό στηρίχτηκε ανέκαθεν ο Ελληνισμός και σ’ αυτό πρέπει να στηριχτεί και τώρα…. Δε χρειάζεται πολλή σοφία για να κατανοήσει κανείς τη σχέση μεταξύ της πνευματικής και της οικονομικής ανάπτυξης ενός λαού ή μάλλον για να κατανοήσει το αξίωμα ότι ο παραγωγικότερος και δημιουργικότερος τομέας στη ζωή ενός λαού είναι ο τομέας της παιδείας. Όλα τα άλλα εξαρτώνται από αυτήν…. Με αυτή τη συνειδητή παράδοση των χιλιετηρίδων οι Μικρασιάτες πορεύτηκαν στη διασπορά, φέρνοντας μαζί τους την εθνική ψυχή τους και τα ιερά και όσια τους, και μ’ αυτές τις αξίες των προγόνων τους και τις ικανότητές τους, εργατικότητα, καρτερία, και αξιοπρέπεια, πρόκοψαν και συνέτειναν σ’ ένα είδος αναγέννησης του Έθνους. Λειτούργησαν καταλυτικά και πρωτοποριακά στους χώρους των γραμμάτων, των τεχνών, των επιστημών, της οικονομίας και ακόμα λειτουργούν….
Αναφερόμενη στην λειτουργία του Συλλόγου Μικρασιατών Κύπρου είπε: «Καταγράφοντας ο Σύνδεσμος Μικρασιατών Κύπρου, τα κειμήλια, που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες του ’22, αγαπητοί μου, δεν είναι τυχαίο, που βρίσκουμε εικόνες αγίων και βιβλία. Βιβλία στο ελληνικό αλφάβητο με τούρκικο λόγο. Τα λεγόμενα Καραμανλίδικα. Και είναι: η Παλαιά και Καινή Διαθήκη, οι Πράξεις των Αποστόλων, Ταμείον Ορθοδοξίας, τα Ευαγγέλια, η Ιστορία του μοναστηριού του Κύκκου κ.ά.
Και κατέληξε: «…Ο αγώνας μνήμης είναι συνεχής για να φωτίζει το αύριο και να παρατείνει τη ζωή. Όλοι οφείλουμε να επιστρέφουμε στο παρελθόν μνημονεύοντας στο παρόν, σε καιρούς αγωνιώδεις, καιρούς κρίσης, ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης και λησμονιάς για να μπορούμε να συνεχίσουμε στο μέλλον που περιμένει αδήριτος και αδέκαστος κριτής. Είναι γνωστό πως στους καιρούς δοκιμασίας, που διάγουμε, αν σβήσουμε, αν αγνοήσουμε τη συλλογική μας μνήμη, τότε θα χάσουμε την ικανότητα να στηρίζουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Η διεκδίκηση και η υπεράσπιση του δικαιώματος της μνήμης ξαναβρίσκει ακόμη μια φορά τη συλλογική υπόστασή της, στις συνειδήσεις των αδικημένων, των αδικαίωτων και των δικαίων…
Μνήμη λοιπόν Σμύρνης, Τραπεζούντας, Κερασούντας και Καππαδοκίας. Μνήμη Αϊβαλίου, Εφέσου και Σελεύκειας, Αττάλειας, Αλλάγιας και Ανεμουρίου. Μνήμη Προύσας, Μερσίνας και Φιλαδέλφειας. Μνήμη Εύξεινου Πόντου. Μνήμη του μάρτυρος και αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης. Μνήμη Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, Φώτη Κόντογλου, Κοσμά Πολίτη, Μεγάλου Βασιλείου, Νικηφόρου Φωκά, Ηλία Βενέζη. Μνήμη Γιώργου Σεφέρη….. Μνήμη κι όλων των ανώνυμων αδελφών μας που χάθηκαν στα εργατικά τάγματα και τα οροπέδια της Ανατολής. Μνήμη, πάλι και πάλι, Ιωνίας και Πόντου. Μνήμη Κωνσταντινουπόλεως και Μικρασίας. Είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφτόμαστε όχι με αιώνες αλλά με χιλιετηρίδες».
Χαιρετισμούς απηύθυναν: Εκπρόσωπος του Μητροπολίτη, εκ μέρους του Περιφερειάρχη ο κ. Γ. Λαδόπουλος, εκ μέρους του Δημάρχου ο κ. Γ. Σούλτης, η Αντιπρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης Κυρία Άννυ Ψάρρα - Περήφανου και οι πρόεδροι των συλλόγων Μικρασιατών και Κυπρίων Λάρισας κ.κ. Γ. Καρύδης και Ντ. Αυγουστή που τόνισαν: «Στον αιώνα που μας πέρασε, ο Ελληνισμός υπέστη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (προδοσία) δύο συντριπτικές στρατιωτικές ήττες στην Μ. Ασία και την Κύπρο, με οδυνηρές συνέπειες σε όλα τα επίπεδα…. Γενεές παιδιών μεγάλωσαν και μεγαλώνουν χωρίς καν να γνωρίζουν ότι η Μικρά Ασία πριν την καταστροφή ήταν το Λίκνο του Πολιτισμού που εξέπεμπε την ακτινοβολία του παντού. Κύπρος και Μ. Ασία είναι δύο χώροι του Ελληνισμού με κοινά στοιχεία σε όλους τους τομείς όπως στη μουσική, στη λαϊκή ευσέβεια, στις παραδόσεις, στα φαγητά, στην τέχνη, στο εμπόριο, στην ορθόδοξη πίστη, στην τιμή των Αγίων... αυτό το ήθος της πίστης και της ελπίδας έσμιξε και μπόλιασε ακόμη περισσότερο την αμφίδρομη διαιώνια σχέση Κύπρου και Μικράς Ασίας. Αυτές οι μνήμες που δεν πρέπει να αφεθούν να ξεθωριάσουν στον χρόνο είναι που οδήγησαν τους Μικαρισάτες και τους Κυπρίους της πόλης μας στην απαρχή μιας συνεργασίας προκειμένου να τις αναδείξουν και να τις μεταλαμπαδεύσουν και στις επόμενες γενεές… Η αποψινή εκδήλωση είναι μόνο η αρχή, αφού σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια… ».
Ποιήματα τους για την Μικρά Ασία απήγγειλαν οι ποιήτριες Μαρία Περατικού Κοκαράκη και Μαρία Αράπκουλε. Το θερμό χειροκρότημα του κόσμου απέσπασαν τα μέλη της χορωδίας και του χορευτικού συγκροτήματος του Συλλόγου Μικρασιατικών που έκλεισαν την εκδήλωση με τραγούδια και χορούς της Μ. Ασίας και της Κύπρου. Την παρουσίαση του προγράμματος είχε η δημοσιογράφος και Γραμματέας του Συλλόγου Μικρασιατών Δέσποινα Θεοδώρου. Παρευρέθηκαν εκπρόσωποι του Α.Τ.Α., του Συλλόγου Ποντίων Λάρισας, του Πολιτιστικού Συλλόγου Βουναίνων και πλήθος κόσμου που γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου