Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ!!!

ΔΡΑΜΑ ΣΤΑ ΦΑΡΣΑΛΑ

Νεκρός βρέθηκε 26χρονος

Νεκρός βρέθηκε 26χρονος
Δραματικές στιγμές στα Φάρσαλα τις πρώτες μεσημεριανές ώρες.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ένας νεαρός Έλληνας 26 ετών βρέθηκε απαγχονισμένος στο σπίτι του σκορπώντας θλίψη στους οικείους του.

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ, ΑΠΛΑ ΜΑΣ ΕΞΕΦΤΙΛΙΖΟΥΝ!!!

Τουρκικό αεροσκάφος παραβίασε 16 φορές τον εθνικό εναέριο χώρο

Δημοσιεύθηκε στις: 27 Μαρτίου 2017, 20:51
Τουρκικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος, ηλεκτρονικού πολέμου, τύπου CN-235 παραβίασε 16 φορές τον εθνικό εναέριο χώρο, διασχίζοντας σχεδόν ολόκληρο το Αιγαίο, δηλαδή πάνω από το Βορειοανατολικό, Κεντρικό και Νοτιοανατολικό Αιγαίο.
Μία ακόμη παραβίαση του εναέριου χώρου σημειώθηκε από δύο τουρκικά F-16, σε σχηματισμό, ανεβάζοντας το σύνολο των παραβιάσεων μόνο τη Δευτέρα, στις 17.
Παράλληλα, καταγράφηκαν και δύο παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας εντός του FIR Αθηνών. Τα τουρκικά αεροσκάφη αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες.
Πηγή: in.gr


Πηγή: http://www.onlarissa.gr/2017/03/27/%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b1%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%af%ce%b1%cf%83%ce%b5-16-%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ad%cf%82/

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ!!!

Αποτέλεσμα εικόνας για ζητω η 25 μαρτιου 1821

Στις αρχές του 1827 η Πελοπόννησος εξακολουθούσε να υφίσταται λεηλασίες και καταστροφές από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Πολλές φορές οι Αιγύπτιοι επέστρεφαν για δεύτερη φορά στο σημείο από το οποίο είχαν περάσει λίγες ημέρες νωρίτερα, ολοκληρώνοντας την καταστροφή. Οι περισσότερες εστίες αντίστασης είχαν εξουδετερωθεί. Παρόλα αυτά, οι Αιγύπτιοι δέχονταν συνεχείς επιθέσεις ελληνικών τμημάτων στρατιωτών και χωρικών, οι οποίοι, καθώς δεν μπορούσαν να δώσουν μετωπική μάχη, πλευροκοπούσαν τις εχθρικές φάλαγγες ή τις κτυπούσαν από τα νώτα προκαλώντας σε αυτές μεγάλες απώλειες. Οι Πελοποννήσιοι συνέχιζαν τη συγκινητική τους αντίσταση εξαντλημένοι, πεινασμένοι και άοπλοι οι περισσότεροι, παρόλο που ο Ιμπραήμ εφήρμοσε τη μέθοδο του προσκυνήματος σε μεγάλη κλίμακα, ιδιαίτερα μετά την επιστροφή του από το Μεσολόγγι. Προσκύνημα ονομαζόταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η δήλωση υποταγής μεμονωμένων ατόμων η ολόκληρων ομάδων ή και περιοχών προς τον κατακτητή, εναντίον του οποίου είχαν εξεγερθεί. Οι Τούρκοι έδιναν στους προσκυνημένους ειδικό πιστοποιητικό, γνωστό ως «ράι μπουγιουρντί» ή «προσκυνοχάρτι». Με αυτόν τον τρόπο οι επαναστατημένοι επανέρχονταν στην κατάσταση του υπάκουου υπηκόου. Ο Κολοκοτρώνης ανέφερε στα απομνημονεύματά του ότι όσοι οπλαρχηγοί προσκυνούσαν, κυρίως λόγω των υψηλών χρηματικών αμοιβών που τους υποσχέθηκε ο Ιμπραήμ, ήταν πρώην μισθοφόροι στην υπηρεσία των προκρίτων του Μοριά. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απέτρεψε το προσκύνημα του Μοριά λαμβάνοντας σκληρά μέτρσ. Ένας από τους πιο σημαντικούς οπλαρχηγούς που άλλαξε στρατόπεδο ήταν ο Δημήτριος Νενέκος από το χωριό Ζουμπάτα της Αχαϊας. Ήταν αρβανίτικης καταγωγής, όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού του και των γύρω χωριών. Το παράδειγμα του οπλαρχηγού Νενέκου που είχε πολεμήσει γενναία τον Ιμπραήμ, αλλά τελικά τον προσκύνησε, ακολούθησαν σύντομα οι συγχωριανοί του και έπειτα πολλοί από τους Αρβανίτες  των γειτονικών περιοχών. Οι περισσότεροι όμως αναγκάσθηκαν να προσκυνήσουν εξαιτίας της τρομοκρατίας που ασκούσαν οι άνθρωποι του Νενέκου. Για τους Τούρκους είχε ιδιαίτερη σημασία ότι ο Νενέκος, πριν προσχωρήσει στο δικό τους στρατόπεδο, είχε φήμη γενναίου πολεμιστή και έχαιρε γενικής εκτίμησης. Αυτό το κύρος του εκμεταλλεύθηκαν οι εχθροί και τον περιέβαλαν με μεγάλη εμπιστοσύνη και αίγλη, απονέμοντάς του με φιρμάνι τον τίτλο του μπέη. Πιστοί συνεργάτες του Νενέκου γίνονταν και όσοι από τους κατοίκους, χάρη σ’ αυτόν, ελευθερώνονταν από την τουρκική αιχμαλωσία. Δεν έλειψαν φυσικά και εκείνοι που, εξαιτίας προσωπικών διαφορών με τους συμπατριώτες τους, πρόδιδαν εκείνους που δεν είχαν δεχθεί να υποταχθούν ξανά στον σουλτάνο. Σ’ αυτές τις πράξεις ωθούντο και από την επιθυμία αρπαγής της κινητής τους περιουσίας, των ζώων και των εφοδίων, τα οποία μεταπωλούσαν στον τουρκικό πληθυσμό της Πάτρας. Έτσι, οι βίαια και από φόβο προσκυνημένοι πολλαπλασίαζαν το κακό και έδιναν μια θλιβερή εικόνα προδοσίας που εκτεινόταν από την Ηλεία ως την Πάτρα, τη Βοστίτσα και τα Καλάβρυτα. Τότε ο Κολοκοτρώνης προσέφερε την τελευταία μεγάλη υπηρεσία στην πατρίδα. Υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες, ο Γέρος στην κυριολεξία «ξαναζωντάνεψε» την «ετοιμοθάνατη» Επανάσταση. Με το σύνθημα «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» απάντησε με μια χωρίς προηγούμενο τρομοκρατία στην τρομοκρατία του Ιμπραήμ. Μεταχειριζόμενος σκληρά μέτρα, απέτρεψε τον λαό της Πελοποννήσου από το προσκύνημα. Όσα χωριά αρνούντο να επανέλθουν στο ελληνικό στρατόπεδο, δέχονταν αιφνιδιαστικές επιθέσεις από τους άνδρες του Γέρου. Σε όλον τον Μοριά οι πρωτεργάτες του προσκυνήματος συλλαμβάνονταν και εκτελούντο. Στις πλατείες των χωριών, οι απαγχονισμένοι συνεργάτες του εχθρού έκαναν τους διστακτικούς κατοίκους να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους τις απειλητικές προειδοποιήσεις του Έλληνα στρατηγού. Οι αδύναμοι, άβουλοι και τρομοκρατημένοι αγρότες αντιμετώπιζαν τώρα τον ίδιο κίνδυνο, τον οποίο προσπαθούσαν να αποφύγουν με την υποταγή τους. Μέσα στις τρομερά αντίξοες συνθήκες, που αυξάνονταν από την απροθυμία της Αντικυβερνητικής Επιτροπής να βοηθήσει τον Γέρο με χρήματα και με πολεμοφόδια, εκείνος έβλεπε ότι μόνο με τέτοιου είδους μέτρα θα μπορούσε να αποσοβήσει τη μεγάλη καταστροφή. Ταυτόχρονα βέβαια, προσπαθούσε με νουθεσίες να επαναφέρει τους προσκυνημένους στο πατριωτικό τους χρέος. Πολλοί μικροκαπεταναίοι που είχαν γίνει σύντροφοι του Νενέκου επέστρεψαν στα ελληνικά στρατόπεδα και ολόκληρα χωριά έπαυσαν πλέον να έχουν επαφές με τον εχθρό. Ο Νενέκος, παρόλα αυτά, παρέμεινε πιστός στον Ιμπραήμ. Ο Ιμπραήμ. Ο Αιγύπτιος αρχηγός έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Νενέκο και εκείνος τον δικαίωσε Κάποτε μάλιστα, μεταβαίνοντας ο Αιγύπτιος αρχηγός από την Πάτρα στα Καλάβρυτα, παραδρόμησε, χάθηκε σε ένα δάσος και έμεινε μόνος του χωρίς τη σωματοφυλακή του, μόνο με έναν συνοδό. Όταν κατάλαβε το λάθος του, είχε απομακρυνθεί πάρα πολύ από  τους στρατιώτες του. Προσπαθώντας να βρει τον σωστό δρόμο, συνάντησε τον Νενέκο που με τους δικούς του οπλοφόρους ακολουθούσε πάντα τις αιγυπτιακές φάλαγγες ως οπισθοφυλακή. Χρειάσθηκε να βαδίσουν ώρες μαζί για  ολόκληρη σχεδόν την υπόλοιπη ημέρα. Τότε ο Νενέκος μπορούσε να συλλάβει αν ήθελε τον Ιμπραήμ ή να τον σκοτώσει. Εκεί κοντά μάλιστα βρισκόταν το μοναστήρι της Μακελαριάς, το οποίο ήταν απόρθητο. Σε κοντινή απόσταση επίσης βρισκόταν και η ασφαλέστερη μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Οι Αιγύπτιοι δεν θα γνώριζαν τι απέγινε ο αρχηγός τους. Ο αιχμάλωτος Ιμπραήμ θα αποτελούσε το πιο ισχυρό όπλο στα χέρια των επαναστατών. Ήταν σίγουρο ότι ο πασάς της Αιγύπτου Μωχάμετ Αλι δεν θα διακινδύνευε για κανέναν λόγο τη ζωή του αγαπημένου του γιου. Όμως, ο Αλβανός οπλαρχηγός αποδείχθηκε αντάξιος της εμπιστοσύνης του Ιμπραήμ και η Επανάσταση έχασε μια μοναδική ευκαιρία. Ο Κολοκοτρώνης έδωσε εντολή να εκτελεστεί και να γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν. Στα απομνημονεύματά του γράφει: Εἰς τὰ 1826, ὅταν ἐπρωτοπροσκύνησε, εἶχα διατάξει ἕναν λεγόμενον Σαγιᾶ νὰ τὸν σκοτώσει. Ὁ Σαγιᾶς μοῦ ἐζήτησε τὴν ἄδειαν καὶ ἐγὼ εἶχα τὴν ὄρεξιν, καὶ πάλιν ὅταν ἄκουσα καὶ ἐσκλάβωσε τοὺς Ἕλληνας τὸν ἐντεμπίχιασα μὲ ἕνα γράμμα: «Ἄπιστε, διατί δὲν τὸν σκοτώνεις, ποὺ ἀκόμη μὲ τοὺς Τούρκους εἶναι, ἀφοῦ ἦλθε ὁ Κυβερνήτης;» Τότε ὁ Σαγιᾶς ἔσμιξε τὸν Νενέκο καὶ ἐσκοτώθη ὁ Νενέκος. Ο Σαγιάς που λέγεται ότι ήταν συγγενής του, το μετάνοιωσε. Για αυτό και δεν εκτελούσε την αποστολή του. Η παραπάνω εντολή του Γέρου όμως δεν άφηνε περιθώρια. Του έστησε παγίδα και αν αληθεύει το δημοτικό τραγούδι, η δολοφονία του προδότη έγινε ως εξής σκότωσαν τον καπετάν Νενέκο, και τον Αγγελή Σκιαδά, (μάλλον συνοδός του Νενέκου) Άι άτιμε Σαγιά σαν τους κάλεσες να βαφτίσουν το παιδί αυτούς έφαγες μπαμπέσικα. Πάντως, ο φόνος του Νενέκου τελείωσε οριστικά το προσκύνημα και η επανάσταση συνεχίστηκε. Νίκος Γιαννόπουλος ιστορικός... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/o-kolokotronis-diatazi-ti-dolofonia-tou-oplarchigou-nenekou-pou-proskinise-tous-tourkous-ke-sosi-tin-epanastasi-o-geros-me-tin-frasi-fotia-ke-to-tsekouri-stous-proskinimenous-tromaxe-tous/

MΕΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΤΑΣΗΣ

25η Μαρτίου και Εθνική Επέτειος

Εθνική Επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821
Η GOOGLE TIMAEI THN EΛΛΑΔΑ

Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας, πίνακας του Θεόδωρου Βρυζάκη (1851)
Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας, πίνακας του 
Θεόδωρου Βρυζάκη (1851)
Κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου τιμούμε και γιορτάζουμε τον 
ξεσηκωμό των υπόδουλων Ελλήνων κατά του Τούρκου δυνάστη 
για ελευθερία και αυτοδιάθεση....
Εκ των πραγμάτων είναι η πιο σημαντική ημερομηνία στην ιστορία
 της Νεώτερης Ελλάδας, ως αφετηρία της εθνικής παλιγγενεσίας. 
 Τι συνέβη, άραγε, στις 25 Μαρτίου του 1821 και την έχουμε 
αναδείξει ως την ημέρα της εθνικής μας εορτής; Τίποτα απολύτως
 λένε οι ιστορικοί. Ή σχεδόν τίποτα, για να είμαστε ακριβείς, πέρα
 από κάποιες αψιμαχίες. Κανένα σπουδαίο πολεμικό γεγονός που
 να δικαιολογεί αυτή την επιλογή. Ούτε καν η ύψωση του 
λαβάρου της Μονής της Αγίας Λαύρας και η ορκωμοσία των 
παλληκαριών από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.  Το περιστατικό 
της Αγίας Λαύρας είναι ένας εθνικός μύθος. Τον οφείλουμε στον
 γάλλο περιηγητή και ιστορικό Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838),
 ο οποίος συνέγραψε την τετράτομη Ιστορία της Αναγεννήσεως
 της Ελλάδος (1824). Η ιστορία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, 
αλλά και μέσω του πίνακα Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας (1851) του 
σημαντικού έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη (1814-1878).  Άλλωστε και ο ίδιος ο Παλαιών Γερμανός δεν αναφέρει λέξη για 
το περιστατικό στα απομνημονεύματά του. Είναι ιστορικά 
εξακριβωμένο ότι εκείνη την ημέρα δεν βρισκόταν στη Μονή της 
Αγίας Λαύρας, αλλά στην Πάτρα, όπου όντως όρκισε τους 
επαναστάτες της περιοχής στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου.  Η 
επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 από τον βασιλιά Όθωνα, 
προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του
 Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και επιθυμία του Αλέξανδρου 
Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί 
το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.  Στην πραγματικότητα, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, αλλά λίγες μέρες
 νωρίτερα στην Πελοπόννησο, μία περιοχή με συμπαγείς 
ελληνικούς πληθυσμούς και μικρή στρατιωτική παρουσία των 
Τούρκων. Ο στρατιωτικός και πολιτικός διοικητής της 
Πελοποννήσου (Μόρα Βαλεσί) Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στα 
Γιάννινα για να εξοντώσει τον Αλή Πασά, ο οποίος είχε 
αυτονομηθεί από την Υψηλή Πύλη. Πριν από την αναχώρησή του,
 ο Χουρσίτ είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τους προεστούς του 
Μοριά ότι οι φήμες που κυκλοφορούσαν για τον επικείμενο 
ξεσηκωμό των ραγιάδων ήταν ανυπόστατες.  Αχαιοί και Μανιάτες 
ερίζουν για το ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά του εθνικού 
ξεσηκωμού. Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων
 από τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους. Είναι η πρώτη
 πολεμική ενέργεια της Επανάστασης και θα λήξει νικηφόρα μετά
 από πέντε ημέρες.  Στις 23 Μαρτίου οι Μανιάτες υπό την αρχηγία 
του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τη συνεπικουρία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Καλαμάτα και με διακήρυξή 
τους κάνουν γνωστό στη διεθνή κοινότητα τον ξεσηκωμό των 
Ελλήνων. Την ίδια ημέρα, οι άνδρες του Αντρέα Λόντου θέτουν 
υπό τον έλεγχό τους τη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο), ενώ 
επαναστατικός αναβρασμός επικρατεί στην Πάτρα. Από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Άγιο Όρος αναχωρεί ο 
σερραίος έμπορος και φλογερός πατριώτης Εμμανουήλ Παππάς,
 προκειμένου να ξεκινήσει την Επανάσταση στη Μακεδονία.  Η 
23η Μαρτίου είναι ο πρώτος σημαντικός σταθμός του εθνικού 
αγώνα και θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πάρει τη θέση της 25ης 
Μαρτίου στο εορταστικό καλεντάρι της χώρας μας.

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟ ΝΕΑΡΟ!!!

ΠΡΩΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ 5ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΡΓΥΡΗ

Ο «καλύτερος διπλωμάτης» είναι Λαρισαίος!

Ο «καλύτερος διπλωμάτης» είναι Λαρισαίος!
Του Λευτέρη Παπαστεργίου 
Δεκέμβριος του 2016. Μαθητές του 5ου Γυμνασίου Λάρισας συμμετείχαν στην 1η Πανελλήνια Μαθητική Προσομοίωση των Επιτροπών του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με τίτλο «Μαθητές σε ρόλο διπλωμάτη». Στόχος; Η επιμόρφωση και η ευαισθητοποίηση των μαθητών σε ζητήματα προστασίας και προάσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αλλά και η  γνωριμία και εξοικείωση τους  με ζητήματα εφαρμογής των σχετικών διεθνών Συμβάσεων του Ο.Η.Ε. Οι μαθητές χωρίζονται σε ομάδες, συζητούν, επιχειρηματολογούν, διαφωνούν, παρουσιάζουν. Μέσα από τη διαδικασία αυτή γνωρίζουν τη διαδικασία των Επιτροπών, τη διαδικασία ενός διεθνούς forum, τη διπλωματία όπως αυτή εφαρμόζεται στο πλαίσιο ενός διεθνούς οργανισμού, βασισμένη σε κανόνες διεξαγωγής γόνιμου διαλόγου και στην καλλιέργεια του σεβασμού σε επίπεδο αντιλογίας. Στην 1η Πανελλήνια Μαθητική Προσομοίωση των Επιτροπών του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με τίτλο «Μαθητές σε ρόλο διπλωμάτη», συμμετείχαν δημόσια και ιδιωτικά σχολεία της χώρας και της Κύπρου. Ένας μαθητής του 5ου Γυμνασίου ο Παναγιώτης Αργύρης αποσπά το ανώτατο Βραβείο ως ο «Καλύτερος Διπλωμάτης»  στην Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και συγκεκριμένα το δικαίωμα των Ατόμων με Αναπηρία στην Εργασία και Απασχόληση.
Καταφέρνουμε να συναντηθούμε, μετά από καιρό, βράδυ Τρίτης για να μοιραστώ μαζί του την εμπειρία του, μα πιο πολύ για να καταλάβω πως σκέφτεται στις μέρες μας ένα παιδί 15 χρονών.
Πως αισθάνεσαι μετά τη διάκριση αυτή; Είναι κάτι που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή; Να μεταβάλλει, ενδεχομένως, τις αποφάσεις σου, όσον αφορά το επαγγελματικό σου μέλλον;
Ήταν μια εκπληκτική εμπειρία. Συγκροτημένος διάλογος με επιχειρήματα, απόψεις εκατέρωθεν που διασταυρώνονταν και άλλαζαν, νέα πράγματα που έμαθα. Ναι, θέλω να γίνω διπλωμάτης. Θέλω να ακολουθήσω θετική κατεύθυνση, αλλά μετά θα ήθελα να ασχοληθώ μ’ αυτό.
Τι σε αγχώνει;
Με αγχώνει η σκέψη του αν θα υπάρχουν ευκαιρίες δουλειάς στη χώρα μας, ώστε να μην χρειαστεί να φύγω στο εξωτερικό.
Δεν είναι λίγο νωρίς να σε αγχώνει κάτι τέτοιο;
Μπορεί. Ωστόσο αυτό με αγχώνει.
Τι δεν σου αρέσει στο σημερινό σχολείο;
Δεν μου άρεσε που κατήργησαν το βιβλίο των Θρησκευτικών και κάνουμε τώρα μάθημα από φυλλάδια. Δεν μου αρέσει επίσης ότι δεν υπάρχει πιστοποίηση στις ξένες γλώσσες που διδασκόμαστε.
Παναγιώτης Αργύρης1
Αλλοδαποί συμμαθητές;
Κανένα πρόβλημα δεν θα είχα. Νομίζω πως πολλοί από τους δικούς μας είναι πιο προβληματικοί!
Ελεύθερος χρόνος;
Ψάχνω να βρω…
Και όταν βρίσκεις;
Βόλτα τα Σάββατα και πολύ προπόνηση για το αγαπημένο μου άθλημα.
Για πες μου γι’ αυτό
Κάνω Μουάι Τάι. Είναι ένα είδος Kick boxing. Ένα άθλημα αυτογνωσίας και αυτοάμυνας. Κάνω τέσσερα χρόνια, έχω δώσει 16 αγώνες, έχω πάρει δεύτερη θέση στο Πανελλήνιο και τώρα σκέφτομαι μια πρόταση του προπονητή μου να συμμετάσχω στο Πανευρωπαϊκό.
Τσιγάρο;
Δεν καπνίζω
Πόσοι καπνίζουν στην ηλικία σου;
Οι τέσσερις στους δέκα σίγουρα
Πολιτικοί; Ποια η γνώμη σου;
Υπάρχουν καλοί και κακοί. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα. Αυτό που μου προκαλεί εντύπωση, τώρα που διαβάζουμε ιστορία είναι «αφού γνωρίζουμε πως παρόμοια πράγματα έχουν γίνει στο παρελθόν, γιατί τα ξανακάνουμε;» Δύσκολη πάντως δουλειά. Κι αυτό που κάνει σήμερα ο Τσίπρας, δύσκολο είναι. Να αναλαμβάνεις μια χώρα σε τέτοια κατάσταση.
Θα ήθελες να ασχοληθείς με τα κοινά;
Ναι, θα ήθελα
Όνειρα;
Σπουδές και οικογένεια
Εκκλησία;
Πάω στην εκκλησία. Όχι όσο συχνά θα ήθελα, αλλά πάω.
Πόσα παιδιά της ηλικίας σου πηγαίνουν στην εκκλησία;
Πέντε στους δέκα, ίσως…
Από πού ενημερώνεσαι;
Από το facebook. Και από την τηλεόραση
Πρότυπο;
Τον μεγάλο μου αδερφό. Στρατιωτική Ιατρική. Έχω ακόμη έναν, που είναι αστυνομικός.
Την προετοιμασία και τη στήριξη των μαθητών του 5ου Γυννασίου είχαν η κ. Δεληζώνα Ζωή – Δ/ντρια του σχολείου και οι καθηγητές Κατσαβός Ιωάννης – Αγγλικής Φιλολογίας και Παπαδοπούλου Κωνσταντίνα – Οικιακής Οικονομίας και Οικολογίας.

Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

ΜΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΄21!!!

ΖΗΤΩ Η 17Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821...!!! Η ΜΑΝΗ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΠΡΩΤΗ ΑΠ' ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ» ΣΤΗΝ ΑΡΕΟΠΟΛΗ...!!!






Η Ελληνική Επανάσταση οργανωμένη με πίστη και τόλμη από τη Φιλική Εταιρεία, αποτελεί 
κορύφωση της εθνικής επαναστατικής συνείδη­σης και παράδοσης, το ενδοξότερο γεγονός της 
νεότερης ιστορίας του Ελληνισμού και από τα σπουδαιότερα πολιτικά γεγονότα της Ευρωπαϊκής
 Ιστορίας.

Στη διάρκειά της η Μάνη, βασικός συντελε­στής της απελευθέρωσης, παρέμεινε απόρ­θητη στους 
Τούρκους. Εννέα χρόνια μετά τον ηρωικό αγώνα, δημιουργείται το ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος.




ΜΑΝΗ: Καταφύγιο και Ορμητήριο

Η περιοχή της Μάνης σ’ όλη την περί­οδο της Τουρκοκρατίας παρέμεινε στην....
πραγματικότητα απόρθητη, παρά τις επανειλημμένες απόπειρες των Τούρκων για την 
υποδούλωσή της. Μάλιστα, από το 1776, μετά τα Ορλωφικά, ανακηρύ­χθηκε σε ημιανεξάρτητη 
φόρου υποτελή ηγεμονία υπό την άμεση δικαιοδοσία του Καπουδάν Πασά. Τη διοίκησή της 
αναλάμ­βανε ένας από τους καπεταναίους της περιοχής, που διοριζόταν μπέης και ήταν υπεύθυνος 
για την τήρηση της τάξης.

Η Μάνη είχε γίνει «το μεγαλύτερον ΦΟΒΗΤΡΟΝ των Τούρκων και το καταφύγιον των Ελλήνων»,
 καθώς λόγω του ιδιότυπου αυτού καθεστώτος στην επικράτειά της υπήρχαν μόνιμες ανεξέλεγκτες 
δυνάμεις ενόπλων ανδρών, που αποτελούσαν και τους μοναδι­κούς έμπειρους πολεμιστές στην 
Πελοπόν­νησο. Η φήμη των κατοίκων, σε συνδυασμό με τη σχετική αυτοτέλεια της περιοχής και το
 κατάλληλο έδαφος της χερσονήσου, που μπορούσε να λειτουργήσει ως ορμητήριο και παράλληλα
 ως καταφύγιο, είχαν καταστήσει τη Μάνη στη συνείδηση τόσο των Ελλήνων όσο και των ξένων, ως
 την πιο κατάλληλη πε­ριοχή για την έναρξη του μεγάλου αγώνα.

Πράγματι, παρά τις αντιπαλότητες και τις διαμάχες μεταξύ των μεγάλων οικογε­νειών της περιοχής
 κατά τις τελευταίες δεκαετίες της Τουρκοκρατίας, σημειώ­θηκαν αρκετά επαναστατικά κινήματα και 
οργανώθηκε η καθολική συμμετοχή των Μανιατών στη μεγάλη επανάσταση. Τον Οκτώβριο του 
1819, οι αρχηγοί συ­γκεντρώθηκαν στις Κιτριές στο σπίτι του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, του 
τελευταίου μπέη της Μάνης και υπέγραψαν συμφωνία για συνεννόηση και κοινή προετοιμασία.Επί 
πλέον, πολλοί Μανιάτες καπεταναίοι, και ο ίδιος ο Πετρόμπεης έσπευσαν να μυηθούν στη Φιλική
 Εταιρεία, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι, οποιαδήποτε καθολική εξέγερση των Ελλήνων έπρεπε 
να στηρι­χθεί στη Μάνη. Μάλιστα, το αρχικό σχέδιο του Αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρου
 Υψηλάντη ήταν να μεταβεί ο ίδιος εκεί για την κήρυξη της επανάστασης, κάτι που τελικά δεν 
πραγματοποιήθηκε, λόγω των κινδύνων που υπέκρυπτε η μετακίνησή του στο ευρωπαϊκό έδαφος.
Η ματαίωση του σχεδίου αυτού αντί να απογοητεύσει τους Μανιάτες μάλλον ενέτει­νε το 
επαναστατικό τους φρόνημα. Ήδη, από τις αρχές του 1821 επικρατούσε πολεμικός αναβρασμός 
στην περιοχή, όπως και στην υπόλοιπη Πελοπόννησο. Ακολουθώντας τις εντολές της Φιλικής
 Εταιρείας είχαν έλθει στη Μάνη ο Παπαφλέσσας και σπουδαίοι οπλαρχηγοί όπως ο Αναγνωσταρά
ς και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, οι οποίοι περι­φέρονταν στα χωριά και στρατολογούσαν τους
 κατοίκους.


Οι προετοιμασίες διεξάγο­νταν εντελώς απροκάλυπτα στην Ανατολική Μάνη, όπου η παρουσία της 
εξουσίας ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη και πιο ήπια στη Δυ­τική, όπου βρισκόταν η έδρα του μπέη. Ο
 Πετρόμπεης είχε με επιτυχία κατορθώσει να καλύψει την παρουσία και τη δράση των οπλαρχηγών,
 αλλά και να αποφύγει τη μετάβασή του στην Τρίπολη στα τέλη Φεβρουαρί­ου, όταν ο Τούρκος 
διοικητής της Πελοπον­νήσου προκειμένου να αποδυναμώσει το ενδεχόμενο της εξέγερσης στην 
επικράτειά του κάλεσε όλους τους αρχιερείς και τους προκρίτους της Πελοποννήσου με το 
πρό­σχημα της σύσκεψης, στην πραγματικότητα όμως για να τους κρατήσει εκεί. Προφασιζόμενος
 ασθένεια ο Πετρόμπεης έστειλε το γιο του Αναστάσιο, καθησυχάζοντας έτσι την τουρκική ηγεσία 
και εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη δράση των καπεταναίων.

Ήδη ο Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε κηρύξει επίσημα την Επανάσταση από τις παραδουνάβιες 
ηγεμονίες (Μολδαβία και Βλαχία) στις 24 Φεβρουαρίου.
Από τις αρχές Μαρτίου σ’ όλη τη Μάνη επικρατούσε εμφανής πολεμικός συναγερ­μός. Οι κάτοικοι 
είχαν εγκαταλείψει τις εργα­σίες τους, συναθροίζονταν στις πλατείες των χωριών ετοιμάζοντας 
«μπαρουτόβολα» και συγκεντρώνοντας τρόφιμα για τους πολεμι­στές, ενώ οι οπλαρχηγοί κατέβαλαν
 αγωνιώ­δεις προσπάθειες να εξασφαλίσουν μολύβι και μπαρούτι, να συγκεντρώσουν πολεμι­στές 
και να συγκροτήσουν σώματα.

Αυτή η ζωηρή και απροκάλυπτη προετοιμασία σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες διαμάχες μεταξύ
 των ισχυρών οικογενειών της Μάνης, είχαν σοβαρά ανησυχήσει τον Πετρόμπεη, ο οποίος φοβόταν
 ότι μια πρόωρη εξέγερση θα μπορούσε να οδηγήσει σε εσωτερικές συγκρούσεις αλλά και στην 
αντίδραση των Τούρκων με τη λήψη σκληρών μέτρων κατά της Μάνης. Χαρακτηριστική είναι η 
επιστολή του στους Γρηγοράκηδες, αρχηγούς της Ανατολικής Μάνης, την 11η Μαρτίου 1821, με την 
οποία τους συνιστά να αποφεύγουν τις βεβιασμένες κινήσεις που μπορεί να βλά­ψουν την υπόθεση 
του αγώνα και τις συνεν­νοήσεις «δια το κοινόν όφελος». Όπως φαί­νεται από έγγραφα που 
σώζονται σε αρχεία επιφανών οικογενειών της Μάνης, στις αρχές Μαρτίου όλοι οι καπεταναίοι ε
πικοινωνούσαν μεταξύ τους και με τον Πετρόμπεη είτε με κρυπτογραφημένες επιστολές ή με 
προσωπι­κές επαφές, με σκοπό τη συνεννόηση για την προετοιμασία και τον κοινό τρόπο δράσης.



Γύρω στα μέσα Μαρτίου, οι τελικές αποφά­σεις φαίνεται ότι είχαν ήδη ληφθεί, καθώς οι συναντήσεις
 και οι ανταλλαγές επιστολών διακόπηκαν εντελώς. Οι αρχηγοί είχαν πια αφοσιωθεί αποκλειστικά
 στην προετοιμασία των δυνάμεών τους. Η ανύψωση της πρώτης επανα­στατικής σημαίας. Από τις 
γραπτές πηγές παραδίδεται ότι, τις παραμονές της επανάστασης οι αρχιε­ρείς και πρόκριτοι της 
Αχαΐας, που επίσης είχαν αποφύγει την κράτησή τους στην Τριπολιτσά, ζήτησαν από τον 
Πετρόμπεη να αρχίσει πρώτη η Μάνη τον αγώνα.
Έτσι, ακολούθησε η συγκέντρωση όλων των Μα­νιατών οπλαρχηγών ύστερα από πρόσκληση του
 Πετρόμπεη την 17η Μαρτίου 1821, στην Τσίμοβα, τη σημερινή ΑΡΕΟΠΟΛΗ, που ήταν η 
πρωτεύουσα των Μαυρομιχαλαίων. Εκεί «συνεννοήθησαν να λάβωσι τα όπλα κατά των Τούρκων», 
όπως μαρτυρεί ο Ιωάννης Κο­λοκοτρώνης και ο παριστάμενος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ανέλαβε 
να διαβιβάσει την απόφαση αυτή στους οπλαρχηγούς της Μεσ­σηνίας, της Αρκαδίας και της Αχαΐας.

Στην τοπική παράδοση, το γεγονός διασώθηκε σαν θρύλος, σύμφωνα με τον οποίο όλοι οι
 οπλαρχηγοί συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της πόλης μπροστά στο ναό των Ταξιαρχών και στη 
θέση «Κοτρώνι» ύψωσαν την πρώτη ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, πρόχειρα κατασκευα­σμένη από
 λευκό ύφασμα, με γαλάζιο σταυ­ρό στο κέντρο. Στην επάνω πλευρά έγραφε «Νίκη ή Θάνατος» (και
 όχι «ελευθερία», γιατί η Μάνη θεωρείτο ελεύθερη), και στην κάτω «Ταν ή επί Τας». Η σημαία 
ευλογήθηκε από τους ιερείς και όλοι οι αρχηγοί, μαζί με τον Πετρόμπεη, ορκίσθηκαν ότι ενωμένοι
 θα αγω­νιστούν για την ελευθερία του έθνους.

Το νέο της κήρυξης της επανάστασης διαδόθηκε από τη Μάνη στην υπόλοιπη Πελοπόννησο.
 Ακολούθησαν λίγες ημέρες για τη συγκέντρωση των πολεμιστών και την οργάνωση των σωμάτων
 και αμέσως ση­μειώθηκαν δύο εξορμήσεις των Μανιατών. Η πρώτη, από τους αρχηγούς της
 Ανατολι­κής Μάνης υπό τους Γρηγοράκηδες προς τη Μονεμβασιά και το Μυστρά το απόγευμα του 
Σαββάτου 19 Μαρτίου, όπως πιστοποιεί­ται από επιστολή του Πρωτοσύγκελλου Γεράσιμου προς τον
 Παναγιώτη Κοσονάκο, όπου γνωστοποιείται η έναρξη του πολέμου και μεταφέρεται η προτροπή για
 τη διάδοση της είδησης.

Οι αρχηγοί της Δυτικής Μάνης υπό τον Πετρόμπεη κινήθηκαν προς την Κα­λαμάτα. Πρώτος μπήκε 
στην πόλη την 20ή Μαρτίου ο γιος του Πετρόμπεη Ηλίας, ηγού­μενος σώματος Μανιατών, με την 
πρόφαση ότι θα ενίσχυε την τοπική τουρκική φρουρά. Την επόμενη ημέρα ακολούθησαν όλοι οι 
οπλαρχηγοί και την 23η Μαρτίου κατέλαβαν αναίμακτα την πόλη και παρακολούθησαν την πρώτη 
επίσημη δοξολογία. Στη συνέ­χεια, συνέταξαν την προκήρυξη, που υπέ­γραφε ο Πετρόμπεης 
Μαυρομιχάλης 
φέρο­ντας τον τιμητικό τίτλο του «Αρχιστρατήγου των σπαρτιατικών δυνάμεων», με την οποία 
γνωστοποιούσαν στις ευρωπαϊκές δυνάμεις την απόφαση του ελληνικού έθνους να απο­τινάξει τον
 τουρκικό ζυγό και ζητούσαν τη συνδρομή τους.

Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΤΡΙΓΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ...

ΔΥΟ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ

Επιστολή αποχώρησης από τη «Συμπαράταξη Λαρισαίων»

Επιστολή αποχώρησης από τη «Συμπαράταξη Λαρισαίων»
Την αποχώρησή τους από τη δημοτική παράταξη «Συμπαράταξη Λαρισαίων» ανακοίνωσαν οι εκλεγμένοι Μαρία Κωστούλια (3ου διαμερίσματος), Βασιλική Αρβανίτη (3ου διαμερίσματος) και οι υποψήφιοι Ευάγγελος Στεφανής, Νίκος Ευθυμίου, Παναγιώτης Στρατής και Χρήστος Γκουσγκούνης, με επιστολή τους στην οποία και αναφέρουν τα εξής:
«Από εκείνη την πρώτη Κυριακή των δημοτικών εκλογών πέρασαν κιόλας τριάντα τρεις (33) ολόκληροι μήνες.
Σε όλο αυτό το διάστημα, παρά τα όσα γίνονταν ή, καλύτερα, δεν γίνονταν επιλέξαμε να σιωπήσουμε, ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει, θα βελτιωθεί, αλλά σε καμμία περίπτωση να τα αγνοήσουμε. Και περιμέναμε… Μάταια εν τέλει, αλλά περιμέναμε!
Ήρθε η ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, κυρίως για τους συμπολίτες μας που επέλεξαν να μας τιμήσουν με την ψήφο και την εμπιστοσύνη τους.
Σε αυτό το διάστημα η παράταξη που δημιουργήθηκε και διεκδίκησε, με γνώμονα τη διαφάνεια, την ψήφο των δημοτών έχει πλέον μετατρέψει τον Δήμο σε κονκλάβιο κουμπάρων, κολλητών και ημετέρων.
Επειδή κάποιοι, τουλάχιστον, από εμάς δεν αντιμετωπίσαμε αυτήν την πρόσκληση-πρόκληση της ανάμειξης με τα κοινά, ούτε ως δημόσιες σχέσεις, ούτε ως ευκαιρία φωτογραφίσεων και εκδηλώσεων, ούτε ως ενός ανδρός αρχή, αλλά ως βήμα κοινής, προγραμματικής και συλλογικής δράσης με μοναδικό σκοπό το καλύτερο αύριο για την πόλη μας, σκοπός που παραμένει ανεκπλήρωτος μέχρι σήμερα.
Δηλώνουμε ότι αδυνατούμε πλέον να ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση και αποχωρούμε από τη Συμπαράταξη Λαρισαίων».
ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

ΤΕΡΑΤΑ - ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΡΟΥΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!!!

ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΦΟΔΣΑ ν. ΛΑΡΙΣΑΣ

Λάρισα: Έμβρυο βρέθηκε νεκρό μέσα σε ανακυκλώσιμα υλικά

Λάρισα: Έμβρυο βρέθηκε νεκρό μέσα σε ανακυκλώσιμα υλικά
(φωτο αρχείου)
Με ένα πρωτοφανές περιστατικό για τα τοπικά χρονικά ασχολούνται οι Αρχές το μεσημέρι της Δευτέρας στη Λάρισα.
Σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες, έμβρυο εντοπίστηκε νεκρό στο Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών του ΦΟΔΣΑ ν. Λάρισας.
Το έμβρυο εικάζεται ότι ήταν αγοράκι, τουλάχιστον 6 μηνών. Σύμφωνα με το ρεπορταζ το άτυχο έμβρυο ήταν 21 εκατοστά σε μήκος, πράγμα που οδηγεί στο συμπέρασμα πως είχε φτάσει στον έβδομο μήνα της κύησης.
Στο σημείο που εντοπίστηκε από υπαλλήλους, καταλήγουν οχήματα που μεταφέρουν ανακυκλώσιμα υλικά από αντίστοιχους κάδους στο ν. Λάρισας.
Για την ώρα δεν έχει διασταυρωθεί από ποια περιοχή του νομού μεταφέρθηκε στο Κέντρο Διαλογής.
Του συμβάντος έχει επιληφθεί η Ασφάλεια Λάρισας, ενώ θα απαιτηθεί ιατροδικαστική εξέταση για να διευκρινιστούν μερικά από τα ερωτηματικά που δημιουργούνται.

Κυριακή 12 Μαρτίου 2017

ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΛΛΑ...

Λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;


Σαν σήμερα, πριν 11 χρόνια (11 Μαρτίου 2006), πέθανε ο
 Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς
Ως γνωστόν ο Μιλόσεβιτς ήταν «χασάπης». Και «εγκληματίας».
 Και «δολοφόνος». Και έκανε «γενοκτονία». Και ειδικά στο 
Κόσσοβο έκανε και «εθνοκάθαρση». Για να καταλάβετε πόσο 
«κάθαρμα» ήταν, ακόμα κι αυτός ο Πρετεντέρης – όπως έγραφε 
τότε – μόλις τον είδε στο εδώλιο της Χάγης (τον Μιλόσεβιτς )
 «ανατρίχιασε» (ο Πρετεντέρης…).
Στις 11 Μαρτίου 2006, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πέθανε στις
 φυλακές της Χάγης. Προηγουμένως είχε καταγγείλει τους 
δεσμοφύλακές του ότι τον οδηγούσαν στο θάνατο, αρνούμενοι να...
του παράσχουν την αναγκαία ιατροφαρμακευτική αγωγή για τα 
καρδιακά προβλήματα που αντιμετώπιζε.
Δέκα χρόνια αργότερα, πριν από ένα περίπου μήνα, ο 
Μιλόσεβιτς… αθωώθηκε. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης τον 
απάλλαξε – μετά θάνατο – από την κατηγορία για την 
υποτιθέμενη συνενοχή του Βελιγραδίου στη σφαγή 8.000 Βοσνίων
 μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995.
Φυσικά η είδηση της αθώωσης του Μιλόσεβιτς πέρασε στα «ψιλά».
 Τα βαποράκια του ΝΑΤΟ, που μετά έγιναν βαποράκια του ΔΝΤ,
 όσοι τότε έγραφαν λιβέλους διεκδικώντας ρόλο νεκροθάφτη στο
 γουέστερν της Νέας Τάξης, όσοι ελεεινολογούσαν πάνω στο 
φέρετρο του Μιλόσεβιτς, τα «κοράκια» και οι «αντικειμενικοί»
 αναλυτές, τα αθύρματα που εκτόξευαν μύδρους κατά του 
«χασάπη» με ταυτόχρονους επαίνους για την… κακομοίρα τη Δύση
 που ήθελε (!) αλλά «δεν κατάφερε να αποτρέψει τη διάλυση της
 Γιουγκοσλαβίας» (!), δεν ψέλλισαν λέξη.
«Και συ πρόστυχη πένα και ψοφίμι, του βούρκου 
λιβανίζετε την μπόχα», που έλεγε ο Βάρναλης.
Δεν θα ασχοληθούμε άλλο μαζί τους. Αρκετά με το 
φύραμά τους. Οι ίδιοι «αμερικανόδουλοι» με τον Οτσαλάν, οι 
ίδιοι ΝΑΤΟφρονες στο Γιουγκοσλαβικό, οι ίδιοι «ενσωματωμένοι»
 στο Ιράκ, οι ίδιοι «πρόθυμοι» του ΔΝΤ και πάντα δραγουμάνοι της 
πλουτοκρατίας.
Θα σταθούμε στην Ιστορία. Και η ιστορία λέει ότι ο 
Μιλόσεβιτς αρνήθηκε να υπογράψει την κατοχή της χώρας του
 από το ΝΑΤΟ. Αυτό έγινε το 1999 στο Ραμπουγέ, δυο μήνες πριν 
τους βομβαρδισμούς. Η κατάπτυστη συμφωνία (άρθρο 8), που
 ζητούσε η Ολμπράιτ, προέβλεπε ότι:
«Το προσωπικό του ΝΑΤΟ θα απολαμβάνει, μαζί με τα οχήματα, 
σκάφη, αεροσκάφη και υλικά του, ελεύθερη και απεριόριστη 
διάβαση και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλη την 
ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, περιλαμβανομένου
 του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων. Αυτό θα 
περιλαμβάνει (αλλά δεν περιορίζεται σε αυτά) τα δικαιώματα 
σε στρατοπέδευση, γυμνάσια, καταυλισμούς και χρήση 
οποιασδήποτε περιοχής ή διευκολύνσεων, όπως απαιτείται, για 
υποστήριξη, εκπαίδευση και επιχειρήσεις».
Γι’ αυτό έγινε η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Όχι 
γιατί ο Μιλόσεβιτς ήταν «χασάπης» ή «Χίτλερ» κατά τους 
διώκτες του, αλλά επειδή αρνήθηκε να υπογράψει κάτι αντίστοιχο 
με αυτό που ζητούσε ο Μουσολίνι από τον ελληνικό λαό το 1940.
Αν την ιστορία την έγραφαν τα «κοράκια» και οι «νεκροθάφτες»,
 η ανθρωπότητα δε θα γνώριζε τι σημαίνει το «Όχι». Ευτυχώς, 
ακόμα κι αν το τίμημα είναι βαρύ, η Ιστορία των λαών δεν 
γράφεται έτσι. Παρά μόνο των «ραγιάδων».
Ο Μιλόσεβιτς δολοφονήθηκε. Οι εκτελεστές του Μιλόσεβιτς, πριν
 τον βγάλουν από τη μέση, είχαν εκτελέσει τη χώρα του, 
βομβαρδίζοντάς την ανελέητα για 78 μέρες και νύχτες. Οι 
δολοφόνοι του Μιλόσεβιτς, πριν εφαρμόσουν το «δίκαιο» της 
Χάγης, είχαν εφαρμόσει το «δίκαιο» των «έξυπνων όπλων»:
  • Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ, επιστρατεύοντας 
  • 1.000 και πλέον βομβαρδιστικά, πραγματοποίησε 35.788 
  • (!) αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας
  •  και επιτέθηκε εναντίον 200 (!) γιουγκοσλαβικών πόλεων.
  •  Από αυτές, η πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, η 
  • Πρίστινα – την οποία υποτίθεται ότι οι ΝΑΤΟικοί ήθελαν να 
  • σώσουν από την «εθνοκάθαρση» – βομβαρδίστηκε 374 
  • φορές, το Πρίζρεν 232, το Ουρόσεβατς 205, το ίδιο
  •  το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε 212 φορές…
  • Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας
  •  δέχτηκε 35.450 «δέσμες» από το είδος των 
  • απαγορευμένων (μέσα από διεθνείς συμβάσεις) βομβών. 
  • Από τις 2.500.000 βόμβες που έπεσαν στη 
  • Γιουγκοσλαβία, οι 500.000 περιείχαν εξασθενημένο 
  • ουράνιο. Το ουράνιο προκαλεί καρκίνο… Οι 
  • επιστήμονες εκτιμούν ότι τουλάχιστον 10.000 θάνατοι από
  •  καρκίνο στην πρώην Γιουγκοσλαβία σχετίζονται με τους 
  • βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ…
  • Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, οι «έξυπνες» βόμβες 
  • κατέστρεψαν 480 εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γιουγκοσλαβίας
  •  (μεταξύ αυτών το 50% των σχολείων του 
  • Κοσσυφοπεδίου), 350 μοναστήρια, πολιτιστικά κέντρα και 
  • ιστορικά μνημεία, 33 νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα, 14
  •  αεροδρόμια, 61 γέφυρες, 5 εθνικούς και 23 επαρχιακούς 
  • δρόμους, 121 εργοστάσια και βιομηχανικές εγκαταστάσεις, 29
  •  εγκαταστάσεις παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και ύδρευσης…
  • Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ προκάλεσε τόσες
  •  υλικές ζημιές στη Γιουγκοσλαβία που θα χρειαστούν 40 
  • χρόνια για την αποκατάστασή τους, ανάγκασε 600.000
  •  εργάτες να ζουν άνεργοι και 2.500.000 ανθρώπους να μη
  •  διαθέτουν το ελάχιστο προς το ζην…
  • Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ δολοφόνησε, 
  • σύμφωνα με τη Γιουγκοσλαβία, πάνω από 2.000 ανθρώπους.
  •  Οι τραυματίες ανήλθαν σε περισσότερους από 6.000. 
  • Μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, οι ίδιοι οι Αμερικανοί 
  • υπολόγιζαν ότι ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε τους 
  • 5.000… Από τις ανθρώπινες απώλειες, σύμφωνα με τα
  •  στοιχεία της Γιουγκοσλαβίας, το 30% των νεκρών ήταν παιδιά…
  •  Παιδιά ήταν και το 40% των τραυματισμένων… Μετά 
  • τη λήξη των βομβαρδισμών, η γιουγκοσλαβική επιτροπή 
  • συνεργασίας με τη UNISEF ανακοίνωσε ότι τουλάχιστον «ένα
  •  παιδί τη μέρα έχανε τη ζωή του στο διάστημα των ΝΑΤΟικών
  •  βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας»…
Αυτός ήταν ο «ανθρωπισμός» που επέδειξαν στη Γιουγκοσλαβία οι
 «δίκαιοι δικαστές» του Μιλόσεβιτς.
Ήταν οι ίδιοι που εκτός από τον «γενοκτόνο» ρόλο του Μιλόσεβιτς
 στη Σρεμπρένιτσα είχαν ανακαλύψει και τον εξίσου
 «γενοκτόνο» ρόλο του στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο έσπευσαν να… 
σώσουν.
Αλλά, ας θυμηθούμε:
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, από την 1/3/1998 έως τις
 24/3/1999 (μέρα έναρξης των βομβαρδισμών), οι πρόσφυγες του 
Κοσσυφοπεδίου δεν ξεπερνούσαν τους 197.330. Από αυτούς 
οι 55.000 είχαν μεταναστεύσει στη Σερβία (επομένως, κανείς δεν 
μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν «κυνηγημένοι Αλβανοί»), ενώ
 οι 100.000 είχαν μεταναστεύσει στην Ευρώπη.
Ακόμα κι αν αποδεχτούμε ότι οι τελευταίοι έφυγαν από τις 
εστίες τους γιατί εκδιώχτηκαν από τους Σέρβους (και όχι για
 να βρουν, λόγω οικονομικής δυσπραγίας, καλύτερη τύχη στις χώρες
 της Δύσης, όπου, άλλωστε, ζουσαν από χρόνια χιλιάδες Αλβανοί
 Κοσσοβάροι), τότε πως εξηγείται:
α) Στον ένα χρόνο που πέρασε πριν το NATO επιτεθεί στο 
Κοσσυφοπέδιο (και όπου υποτίθεται συντελείτο «γενοκτονία») 
είχαν μεταναστεύσει εκτός Κοσσυφοπεδίου 100.000 
άνθρωποι. Όσο διάστημα διήρκεσαν οι βομβαρδισμοί 
μετανάστευσαν περίπου 1.000.000!
β) Σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία, στις 78 μέρες των 
βομβαρδισμών, οι πρόσφυγες Κοσσοβάροι που είχαν καταφύγει 
ειδικά στην Αλβανία ανέρχονταν στις 778.500. Αντίθετα, ο αριθμός
 των προσφύγων προς την Αλβανία, μέχρι τις 24 Μάρτη, την 
ημέρα που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί, ήταν 18.500…
Αν υπήρξε, λοιπόν, «γενοκτονία», είναι προφανές ποιος την 
διέπραξε.
Μήπως, όμως, τους ήταν άγνωστα τα πραγματικά στοιχεία, 
όταν ένα από τα προσχήματα του ΝΑΤΟ για να εξαπολύσουν το 
βομβαρδισμό εναντίον της Γιουγκοσλαβίας ήταν ότι ήθελαν να
 σταματήσουν την «εθνοκάθαρση» που συντελούνταν, τάχα, στο 
Κοσσυφοπέδιο;
Ας δούμε:
  • Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μέχρι και της CIA που 
  • «έσκαψε» όλο το Κοσσυφοπέδιο ούτε «ομαδικοί τάφοι» 
  • ανακαλύφθηκαν ούτε «γενοκτονία» προέκυψε («Βήμα», 22/10/9
  • 9).
  • Από τους 100.000 «εκτελεσμένους» Αλβανούς που «είδε» ο \υπουργόςΆμυνας των ΗΠΑ το Μάη του 1999, για να 
  • δικαιολογήσει τους βομβαρδισμούς, ακόμα και το Διεθνές 
  • Ποινικό Δικαστήριο, τέσσερις μήνες αργότερα, δεν μπόρεσε 
  • να μιλήσει για πάνω από 2.108 νεκρούς, αφού τόσους είχε 
  • «ανακαλύψει», θύματα του πολέμου, που ούτε καν η 
  • Κάρλα ντελ Πόντε μπορούσε να εμφανίσει σαν «θύματα 
  • γενοκτονίας».
  • Ο Ισπανός ιατροδικαστής ΕμίλιοΠερέθΠουγιόλ, που οι 
  • Δυτικοί τον έστειλαν να «ανακαλύψει» τους περίφημους 
  • «90 ομαδικούς τάφους», μετά από τρεις μήνες σκάψιμο,
  •  αναγκάστηκε στις 12 Σεπτέμβρη 1999 να ανακοινώσει ότι 
  • στην περιοχή δε βρέθηκαν πάνω από 187 θύματα, ως 
  • αποτέλεσμα των εχθροπραξιών και όχι κάποιας «εκκαθάρισης».
  • Σε διακοίνωσή του στις 28 Δεκέμβρη 1998 προς το Διοικητικό 
  • Δικαστήριο της Κάτω Σαξονίας, το υπουργείο Εξωτερικών 
  • της Γερμανίας, ανέφερε:
  • «Κατά την κρίση και γνώση του υπουργείου Εξωτερικών, 
  • τα μέτρα των δυνάμεων ασφαλείας της Γιουγκοσλαβίας 
  • έχουν ως στόχο, κυρίως, την καταπολέμηση του UCK, που, 
  • χρησιμοποιώντας τρομοκρατικά μέσα, παλεύει για την 
  • ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, σύμφωνα δε, με μερικούς
  •  εκπροσώπους τους και για τη δημιουργία της «Μεγάλης 
  • Αλβανίας»».
  • Με διακοίνωσή του στις 15 Μάρτη 1999, εννέα μόλις 
  • μέρες πριν από την έναρξη των ΝΑΤΟικών 
  • βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας, το υπουργείο 
  • Εξωτερικών της Γερμανίας τόνιζε προς το Διοικητικό 
  • Δικαστήριο του Μάιντς:«Όπως αναφέρεται στην έκθεση, 
  • στις 18 Νοέμβρη 1998, ο UCK, μετά την εν μέρει αποχώρηση
  •  των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας, επανακατέλαβε τις
  •  θέσεις του, έτσι ώστε τώρα να ελέγχει και πάλι εκτεταμένες
  •  εκτάσεις στην περιοχή των συγκρούσεων. Και πριν από 
  • την έναρξη της άνοιξης του 1999 υπήρχαν συγκρούσεις 
  • μεταξύ του UCK και των δυνάμεων ασφαλείας, αν και δεν 
  • είχαν φτάσει να έχουν την ένταση των μαχών του 
  • καλοκαιριού/ άνοιξης του 1998»(Δηλαδή, όπως ομολογούσε
  •  ένας εκ των επιτιθέμενων, η Γερμανία, η κατάσταση στο 
  • Κοσσυφοπέδιο, λίγο πριν από την εισβολή του NATO, 
  • ήταν υποτονική, συγκρινόμενη με τα προ έτους γεγονότα
  •  και σε κάθε περίπτωση δε συνιστούσε «εθνοκάθαρση »,
  •  αλλά πολεμική σύγκρουση μεταξύ αντιμαχομένων).
  • Από το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας προς το
  •  Διοικητικό Δικαστήριο του Τριρ, σε αναφορά της 
  • 12/1/1999, με αριθμό πρωτοκόλλου (ΑΖ: 514 – 516 80/32 426), σημειωνόταν:
  • «Ακόμα και στο Κόσσοβο ένας ανοιχτός διωγμός που να 
  • έχει σχέση με την αλβανική εθνότητα δεν είναι 
  • επαληθεύσιμος. Οι ενέργειες των σερβικών δυνάμεων
  •  ασφαλείας δεν κατευθύνονται κατά των Κοσσοβο-Αλβανών,
  •  ως εθνοτικά προσδιορισμένη ομάδα, αλλά εναντίον του
  •  στρατιωτικού αντιπάλου…».
  • Στην απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου της Βαυαρίας, 
  • της 29/10/1999 με αριθμό πρωτοκόλλου (ΑΖ: 22 ΒΑ 94,34252)
  • , τονιζόταν:
  • «Οι αποφάσεις του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας 
  • της 6/5, 8/6 και 13/7 του 1998, δεν επιτρέπουν την
  •  εξαγωγή του συμπεράσματος ότι υπάρχει ομαδικός 
  • διωγμός εθνοτικών Αλβανών από το Κόσσοβο… Ένα 
  • (γιουγκοσλαβικό) κρατικό πρόγραμμα διωγμών που 
  • έχουν ως στόχο ολόκληρη την εθνοτική ομάδα των Αλβανών
  •  ούτε υπάρχει τώρα ούτε υπήρξε νωρίτερα…».
  • Στις 11 Μαρτίου 1999, δυο βδομάδες μόλις πριν την έναρξη
  •  των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, στην απόφαση του 
  • Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου του Μίνοτερ (ΑΖ: 
  • 13Α 3894/94 Α), τονιζόταν: «Οι εθνοτικοί Αλβανοί στο 
  • Κόσσοβο ούτε εξετέθησαν ούτε εκτίθενται τώρα σε τοπικούς
  •  ή καθ’ άπασαν τη χώρα διωγμούς στην Ομοσπονδιακή
  •  Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας»!
Πότε, λοιπόν, έλεγαν αλήθεια το NATO, η ΕΕ και τα στελέχη τους, 
όπως ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας ή ο τότε «κεντροαριστερός»
 Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γ. Φίσερ;
Όταν διά επίσημων εγγράφων ομολογούσαν ότι στο Κοσσυφοπέδιο
 δεν συντελούνταν «εθνοκάθαρση » ή όταν λίγες μέρες 
αργότερα δολοφονούσαν αμάχους για να τους «σώσουν» από την …
«εθνοκάθαρση »;
Όσο για τα εγχώρια ΝΑΤΟ – «παπαγαλάκια» τέτοιες απορίες δεν 
είχαν και δεν έχουν.
Όσοι είχαν μάτια έβλεπαν τι πραγματικά συνέβαινε στα Βαλκάνια
 και τι πραγματικά ξεκινούσε για τον κόσμο πριν από δυο δεκαετίες.

Το προφανές μόνο οι απροκάλυπτα ΝΑΤΟφρονες δεν 
αποδέχονταν, τότε (και σήμερα), και παρέμεναν «ενσωματωμένοι»
 στα ρεπορτάζ του CNN που ξεχείλιζαν από ιστορίες εκδιωγμένων
 Αλβανόφωνων από Σέρβους.
Μόνο οι ψυχή τε και σώματι «ανήκοντες εις την Δύσιν» δεν 
έβλεπαν τότε (και σήμερα) πίσω από τις ΝΑΤΟικές βόμβες την
 πραγματική γενοκτονία και την πραγματική εθνοκάθαρση.
Μόνο οι υπέρμαχοι του ευρωατλαντισμούσυνέχιζαν τότε (και 
σήμερα) να ισχυρίζονται ότι το έγκλημα του ΝΑΤΟ και 
της ΕΕ έγινε για «ανθρωπιστικούς» λόγους.
Μόνο οι «αμερικανοτσολιάδες» και οι «ευρωτσολιάδες» 
έβλεπαν παντού τον – αθωωμένο – Μιλόσεβιτς, αλλά πουθενά τα 
«έξυπνα» όπλα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Νίκος Μπογιόπουλος
Πηγή: thepressproject.gr, μέσω "imerodromos"