ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ...-ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ

Ο Δήμος (ξανα)δίνει το καλό παράδειγμα στο παρκινγκστάν της πόλης

Ημερομηνία: 1 Απριλίου 2017, 09:12 Κατηγορία: Παραπολιτικά

Ωρα 1 το πρωί. Ενα αυτοκίνητο του Δήμου Λαρισαίων κάνει βόλτες επάνω στην πλατεία. Στην αρχή σταματάει στη γωνία απέναντι από την Εθνική (επάνω στην πλατεία). Κατεβαίνει και αρχίζει να μιλάει στο κινητό του. Περνάει λίγη ώρα. Μπαίνει πάλι μέσα και βάζει μπροστά. «Θα φύγει και δεν πρόλαβα να τον φωτογραφίσω καλά» σκέφτομαι.

Κάνω λάθος (ευτυχώς η δυστυχώς). Κάνει έναν κύκλο (επάνω στην πλατεία) και εμφανίζεται και σταθμεύει και πάλι λίγα μέτρα πιο κάτω, αυτή τη φορά σε ένα λιγότερο εμφανές σημείο (επάνω στην πλατεία). Κάθομαι απο περιέργεια να δω αν κάτι περιμένει. Ξαναβγαίνει και ξαναμιλάει στο κινητό. Αρχίζει και κάνει βόλτες γυρω απο το αυτοκίνητο και μετά λίγο πιο πέρα.

 

Η ώρα περνάει. Εχει πάει πλέον 1:30. Η βραδιά δεν είναι και από τις πιο ζεστές, οπότε φεύγω εγώ. Για τον υπάλληλο, δεν είμαι σίγουρος. Ούτε αν τελικά έφυγε, ούτε αν τελικά θα ξαναπαρκάρει χωρίς λόγο επάνω στην πλατεία, ούτε για το αν κάποιος άλλος θα τον μιμηθεί.

Γυρνάω σπίτι. Ανοίγω την τηλεόραση και πέφτω σε μια επανάληψη εκπομπής που έλεγε ότι μάλλον δεν το γλιτώνουμε και το 4ο μνημόνιο. Ξαναφέρνω στο μυαλό τον οδηγό επάνω στην πλατεία και αρχίζω να μετράω μνημόνια. Αν δεν ήμουν τόσο κουρασμένος, μάλλον ακόμα θα μετρούσα… Καληνύχτα Λάρισα, καληνύχτα Ελλάδα.

Μ.Κ.

1η ΑΠΡΙΛΗ 1955 - ΞΕΚΙΝΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΠΡΟ!!!

Κάποιοι θέλουν να μας ξηλώσουν την ιστορική μας μνήμη και τα παιδιά μας να μην μάθουν την ιστορία των Ελλήνων ΠΟΤΕ. Αυτοί οι κάποιοι δυστυχώς είναι οι "Ελληνικές" κυβερνήσεις!!!

1η Απριλίου 1955: 62 χρόνια από τον αγώνα της ΕΟΚΑ για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα

01.04.2017 - 09:42

Συμπληρώνονται σήμερα 62 χρόνια από τη 1η Απριλίου 1955, ημέρα κατά την οποία ξεκίνησε ο ένοπλος αγώνας των Κυπρίων εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών με στόχο την ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα.

Είχε προηγηθεί το δημοψήφισμα του 1950 στο οποίο το 95,7% των Κυπρίων (και οι Τουρκοκύπριοι) είχε ταχθεί υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα δεν έγινε δεκτό από το Λονδίνο, το οποίο είχε αθετήσει τις υποσχέσεις του, έναντι της Ελλάδας και των Κυπρίων. Η Βρετανία είχε υποσχεθεί ότι η Κύπρος θα ενωθεί με την Ελλάδα μετά τη νίκη εναντίον του άξονα στην οποία συνέβαλαν ουσιαστικά τόσο οι Έλληνες αλλά και οι Κύπριοι που κατατάχθηκαν εθελοντικά στον Βρετανικό στρατό.

Στρατιωτικός αρχηγός της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) υπήρξε ο Κύπριος Συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας ο οποίος απέκτησε το ψευδώνυμο «Διγενής». Ο Γρίβας ήταν χαρακτηρισμένος αντικομμουνιστής καθώς ήταν ηγέτης της οργάνωσης «Χ» την περίοδο της κατοχής στην Ελλάδα και είχε λάβει μέρος στα Δεκεμβριανά εναντίον του ΕΛΑΣ στην περιοχή του Θησείου στην Αθήνα. Πολιτικός αρχηγός ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.

Στην προπαρασκευή του αγώνα της ΕΟΚΑ βοήθησαν αρκετοί Έλληνες επιχειρηματίες με χρηματοδότηση και αποστολή οπλισμού στη Κύπρο.

Η πρωταπριλιά του 1955
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ ξεκίνησε εντυπωσιακά μισή ώρα μετά τα μεσάνυκτα την 1η Απριλίου, με εκρήξεις βομβών σε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρισμού, αστυνομικούς σταθμούς και στο ΡΙΚ (Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου). Πρώτος νεκρός ο Μόδεστος Παντελή ο οποίος σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία ενώ προσπαθούσε να κόψει καλώδια. Το τι συνέβη το γνώριζαν μόνο οι μυημένοι στην ΕΟΚΑ. Στη πλειοψηφία τους οι αγωνιστές ήταν νεαροί, και χωρίς καμία πολεμική εμπειρία. Εμπειρία είχε μόνο ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, Γρηγόρης Αυξεντίου ο οποίος είχε υπηρετήσει εθελοντικά ως έφεδρος αξιωματικός στον ελληνοτουρκικό στρατό. Ο Αυξεντίου είχε προσπαθήσει να εισαχθεί στη Σχολή Ευελπίδων αλλά δεν είχε περάσει τις εξετάσεις και έτσι κατατάχθηκε εθελοντικά στον Ελληνικό Στρατό λόγω του πάθους του για την Ελλάδα.

Την 1η Απριλίου 1955 κυκλοφόρησε η πρώτη προκήρυξη της ΕΟΚΑ την οποία υπέγραφε ο Αρχηγός «Διγενής».

ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ

Με την βοήθειαν τού Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου τού Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν τού Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μάς κατέλιπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: "'Η τάν ή επί τάς".

Αδελφοί Κύπριοι,
Από τα βάθη των αιώνων μάς ατενίζουν όλοι εκείνοι οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν Ιστορίαν διά να διατηρήσουν τήν ελευθερίαν των: οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι Τριακόσιοι τού Λεωνίδα και οι νεώτεροι τού Αλβανικού έπους. Μάς ατενίζουν οι αγωνισταί τού 1821, οι οποίοι και μάς εδίδαξαν ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν δυνάστου αποκτάται πάντοτε με το αίμα. Μάς ατενίζει ακόμη σύμπας ο Ελληνισμός, ο οποίος και μάς παρακολουθεί με αγωνίαν, αλλά και με εθνικήν υπερηφάνειαν. 'Ας απαντήσωμεν με έργα, ότι θά γίνωμεν "πολλώ κάρρονες" τούτων.
Είναι καιρός να δείξωμεν εις τον κόσμον, ότι εάν η διεθνής διπλωματία είναι άδικος και εν πολλοίς άνανδρος, η Κυπριακή ψυχή είναι γενναία. Εάν οι δυνάσται μας δεν θέλουν να αποδώσουν την λευτεριά μας, μπορούμε να την διεκδικήσωμεν με τα ίδια μας τα χέρια και με το αίμα μας. Ας δείξωμεν εις τον κόσμον ακόμη μιά φορά ότι και τού σημερινού Έλληνος "ο τράχηλος ζυγόν δέν υπομένει". Ο αγών θα είναι σκληρός. Ο δυνάστης διαθέτει τα μέσα και τον αριθμόν. Ημείς διαθέτομεν τήν ψυχήν, έχομεν και το δίκαιον με το μέρος μας. Γι' αυτό και θα νικήσωμεν.
Διεθνείς διπλωμάται, ατενίσατε το έργον σας. Είναι αίσχος εν εικοστώ αιώνι, οι λαοί να χύνουν το αίμα των διά να αποκτήσουν την λευτεριά των, το θείον αυτό δώρον, για το οποίον και εμείς επολεμήσαμεν παρά τό πλευρόν των λαών σας, και για το οποίον σείς τουλάχιστον διατείνεσθε ότι επολεμήσατε εναντίον τού ναζισμού και τού φασισμού.
Έλληνες, όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνήν μας: Εμπρός, όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας.

Ε.Ο.Κ.Α
Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ

Θυσίες και αίμα
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ αγκαλιάστηκε γρήγορα από το σύνολο των Κυπρίων που εντάχθηκαν στις τάξεις της. Εναντίον του αγώνα είχε ταχθεί το κομμουνιστικό κόμμα ΑΚΕΛ, κάτι που είχε επιδιώξει και ο Γρίβας ο οποίος δεν δεχόταν αριστερούς στην ΕΟΚΑ. Μάλιστα κατά τη διάρκεια του αγώνα είχαν γίνει και εκτελέσεις αριστερών από την ΕΟΚΑ με το πρόσχημα της προδοσίας. Τον Μάρτιο του 1956 οι Άγγλοι συνέλαβαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο μαζί με τον τότε Μητροπολίτη Κερύνειας, τον Παπα Σταύρο Παπαγαθαγγέλου (που όρκιζε τους αγωνιστές) και τον Πολύκαρπο Ιωαννίδη. Όλοι εξορίστηκαν στις Σεϋχέλλες.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα η Βρετανία άσκησε αυστηρή στάση με στρατιωτικές επιχειρήσεις και εκτελέσεις αγωνιστών ακόμα και για μεταφορά οπλισμού ή συμμετοχή σε διαδηλώσεις. Οι πρώτοι που εκτελέστηκαν ήταν στις 10 Μαΐου 1956 οι Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου. Απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας και τάφηκαν σε χώρο εντός των φυλακών όπου σήμερα είναι μνημείο με την ονομασία «Φυλακισμένα Μνήματα». Στον ίδιο χώρο τάφηκαν και άλλοι αγωνιστές ώστε οι κηδείες τους να μη γίνουν αφορμή για λαϊκή εξέγερση. Στα «Φυλακισμένα Μνήματα» είναι θαμμένοι 13 αγωνιστές.

Στις 9 Αυγούστου 1956 απαγχονίζονται ακόμα τρεις αγωνιστές. Οι Ανδρέας Ζάκος, Χαρίλαος Μιχαήλ και Ιάκωβος Πατάτσος για να ακολουθήσουν στις 21 Σεπτεμβρίου, οι Μιχαήλ Κουτσόφτας, Ανδρέας Παναγίδης και Στέλιος Μαυρομάτης.

Στα «Φυλακισμένα Μνήματα» τάφηκε και ο Γρηγόρης Αυξεντίου ο οποίος σκοτώθηκε σε μάχη που έδωσε μόνος του με εκατοντάδες Βρετανούς στις 3 Μαρτίου 1957 σε κρησφύγετο στο Μοναστήρι της Παναγίας του Μαχαιρά. Ο Αυξεντίου είναι η πλέον εμβληματική μορφή καθώς οι Βρετανοί για να τον εξοντώσουν αναγκάστηκαν να ρίξουν βενζίνη με ελικόπτερα στο κρησφύγετο του, αφού ο ίδιος είχε αρνηθεί να παραδοθεί. Στις 14 Μαρτίου του 1957 με την άρνηση της σημερινής Βασίλισσας της Βρετανίας Ελισάβετ να δώσει χάρη, απαγχονίστηκε ο 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα υπήρξαν εκατοντάδες νεκροί σε μάχες.

Από την Ένωση στην Ανεξαρτησία
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν κατάφερε να πετύχει τον στόχο της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου οδήγησαν στην ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητο κράτος υπό κηδεμονία και με τις εγγυήσεις της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας. Το κράτος που ιδρύθηκε το 1960 λειτούργησε ως δικοινοτικό για τρία μόνο χρόνια. Ακολούθησε η τουρκική ανταρσία τα Χριστούγεννα του 1963 και οι δικοινοτικές ταραχές. Το 1974 το πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β' κατά του Μακαρίου οδήγησε στη τουρκική εισβολή και στη κατοχή που η μεγαλόνησος βιώνει μέχρι σήμερα...

Επιμέλεια: Γιώργος Λαμπράκης

Πηγές: Κέντρο Έρευνας και Τεκμηρίωσης Ιδρύματος Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-59
- Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-59

- See more at: http://www.ekriti.gr/afieromata/1i-aprilioy-1955-62-hronia-apo-ton-agona-tis-eoka-gia-enosi-tis-kyproy-me-tin-ellada#sthash.Eq4pOVE5.dpuf

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ!!!

ΔΡΑΜΑ ΣΤΑ ΦΑΡΣΑΛΑ

Νεκρός βρέθηκε 26χρονος

Ημερομηνία: 28 Μαρτίου 2017, 18:50 Κατηγορία: Δήμος Φαρσάλων

Δραματικές στιγμές στα Φάρσαλα τις πρώτες μεσημεριανές ώρες.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ένας νεαρός Έλληνας 26 ετών βρέθηκε απαγχονισμένος στο σπίτι του σκορπώντας θλίψη στους οικείους του.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ, ΑΠΛΑ ΜΑΣ ΕΞΕΦΤΙΛΙΖΟΥΝ!!!

Τουρκικό αεροσκάφος παραβίασε 16 φορές τον εθνικό εναέριο χώρο

Δημοσιεύθηκε στις: 27 Μαρτίου 2017, 20:51

Τουρκικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος, ηλεκτρονικού πολέμου, τύπου CN-235 παραβίασε 16 φορές τον εθνικό εναέριο χώρο, διασχίζοντας σχεδόν ολόκληρο το Αιγαίο, δηλαδή πάνω από το Βορειοανατολικό, Κεντρικό και Νοτιοανατολικό Αιγαίο.

Μία ακόμη παραβίαση του εναέριου χώρου σημειώθηκε από δύο τουρκικά F-16, σε σχηματισμό, ανεβάζοντας το σύνολο των παραβιάσεων μόνο τη Δευτέρα, στις 17.

Παράλληλα, καταγράφηκαν και δύο παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας εντός του FIR Αθηνών. Τα τουρκικά αεροσκάφη αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες.

Πηγή: in.gr

Πηγή: http://www.onlarissa.gr/2017/03/27/%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b1%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%af%ce%b1%cf%83%ce%b5-16-%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ad%cf%82/

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΩΣ ΛΑΟΣ ΚΙ ΩΣ ΕΘΝΟΣ!!!

ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ!!!

Στις αρχές του 1827 η Πελοπόννησος εξακολουθούσε να υφίσταται λεηλασίες και καταστροφές από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Πολλές φορές οι Αιγύπτιοι επέστρεφαν για δεύτερη φορά στο σημείο από το οποίο είχαν περάσει λίγες ημέρες νωρίτερα, ολοκληρώνοντας την καταστροφή. Οι περισσότερες εστίες αντίστασης είχαν εξουδετερωθεί. Παρόλα αυτά, οι Αιγύπτιοι δέχονταν συνεχείς επιθέσεις ελληνικών τμημάτων στρατιωτών και χωρικών, οι οποίοι, καθώς δεν μπορούσαν να δώσουν μετωπική μάχη, πλευροκοπούσαν τις εχθρικές φάλαγγες ή τις κτυπούσαν από τα νώτα προκαλώντας σε αυτές μεγάλες απώλειες. Οι Πελοποννήσιοι συνέχιζαν τη συγκινητική τους αντίσταση εξαντλημένοι, πεινασμένοι και άοπλοι οι περισσότεροι, παρόλο που ο Ιμπραήμ εφήρμοσε τη μέθοδο του προσκυνήματος σε μεγάλη κλίμακα, ιδιαίτερα μετά την επιστροφή του από το Μεσολόγγι. Προσκύνημα ονομαζόταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η δήλωση υποταγής μεμονωμένων ατόμων η ολόκληρων ομάδων ή και περιοχών προς τον κατακτητή, εναντίον του οποίου είχαν εξεγερθεί. Οι Τούρκοι έδιναν στους προσκυνημένους ειδικό πιστοποιητικό, γνωστό ως «ράι μπουγιουρντί» ή «προσκυνοχάρτι». Με αυτόν τον τρόπο οι επαναστατημένοι επανέρχονταν στην κατάσταση του υπάκουου υπηκόου. Ο Κολοκοτρώνης ανέφερε στα απομνημονεύματά του ότι όσοι οπλαρχηγοί προσκυνούσαν, κυρίως λόγω των υψηλών χρηματικών αμοιβών που τους υποσχέθηκε ο Ιμπραήμ, ήταν πρώην μισθοφόροι στην υπηρεσία των προκρίτων του Μοριά. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απέτρεψε το προσκύνημα του Μοριά λαμβάνοντας σκληρά μέτρσ. Ένας από τους πιο σημαντικούς οπλαρχηγούς που άλλαξε στρατόπεδο ήταν ο Δημήτριος Νενέκος από το χωριό Ζουμπάτα της Αχαϊας. Ήταν αρβανίτικης καταγωγής, όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού του και των γύρω χωριών. Το παράδειγμα του οπλαρχηγού Νενέκου που είχε πολεμήσει γενναία τον Ιμπραήμ, αλλά τελικά τον προσκύνησε, ακολούθησαν σύντομα οι συγχωριανοί του και έπειτα πολλοί από τους Αρβανίτες  των γειτονικών περιοχών. Οι περισσότεροι όμως αναγκάσθηκαν να προσκυνήσουν εξαιτίας της τρομοκρατίας που ασκούσαν οι άνθρωποι του Νενέκου. Για τους Τούρκους είχε ιδιαίτερη σημασία ότι ο Νενέκος, πριν προσχωρήσει στο δικό τους στρατόπεδο, είχε φήμη γενναίου πολεμιστή και έχαιρε γενικής εκτίμησης. Αυτό το κύρος του εκμεταλλεύθηκαν οι εχθροί και τον περιέβαλαν με μεγάλη εμπιστοσύνη και αίγλη, απονέμοντάς του με φιρμάνι τον τίτλο του μπέη. Πιστοί συνεργάτες του Νενέκου γίνονταν και όσοι από τους κατοίκους, χάρη σ’ αυτόν, ελευθερώνονταν από την τουρκική αιχμαλωσία. Δεν έλειψαν φυσικά και εκείνοι που, εξαιτίας προσωπικών διαφορών με τους συμπατριώτες τους, πρόδιδαν εκείνους που δεν είχαν δεχθεί να υποταχθούν ξανά στον σουλτάνο. Σ’ αυτές τις πράξεις ωθούντο και από την επιθυμία αρπαγής της κινητής τους περιουσίας, των ζώων και των εφοδίων, τα οποία μεταπωλούσαν στον τουρκικό πληθυσμό της Πάτρας. Έτσι, οι βίαια και από φόβο προσκυνημένοι πολλαπλασίαζαν το κακό και έδιναν μια θλιβερή εικόνα προδοσίας που εκτεινόταν από την Ηλεία ως την Πάτρα, τη Βοστίτσα και τα Καλάβρυτα. Τότε ο Κολοκοτρώνης προσέφερε την τελευταία μεγάλη υπηρεσία στην πατρίδα. Υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες, ο Γέρος στην κυριολεξία «ξαναζωντάνεψε» την «ετοιμοθάνατη» Επανάσταση. Με το σύνθημα «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» απάντησε με μια χωρίς προηγούμενο τρομοκρατία στην τρομοκρατία του Ιμπραήμ. Μεταχειριζόμενος σκληρά μέτρα, απέτρεψε τον λαό της Πελοποννήσου από το προσκύνημα. Όσα χωριά αρνούντο να επανέλθουν στο ελληνικό στρατόπεδο, δέχονταν αιφνιδιαστικές επιθέσεις από τους άνδρες του Γέρου. Σε όλον τον Μοριά οι πρωτεργάτες του προσκυνήματος συλλαμβάνονταν και εκτελούντο. Στις πλατείες των χωριών, οι απαγχονισμένοι συνεργάτες του εχθρού έκαναν τους διστακτικούς κατοίκους να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους τις απειλητικές προειδοποιήσεις του Έλληνα στρατηγού. Οι αδύναμοι, άβουλοι και τρομοκρατημένοι αγρότες αντιμετώπιζαν τώρα τον ίδιο κίνδυνο, τον οποίο προσπαθούσαν να αποφύγουν με την υποταγή τους. Μέσα στις τρομερά αντίξοες συνθήκες, που αυξάνονταν από την απροθυμία της Αντικυβερνητικής Επιτροπής να βοηθήσει τον Γέρο με χρήματα και με πολεμοφόδια, εκείνος έβλεπε ότι μόνο με τέτοιου είδους μέτρα θα μπορούσε να αποσοβήσει τη μεγάλη καταστροφή. Ταυτόχρονα βέβαια, προσπαθούσε με νουθεσίες να επαναφέρει τους προσκυνημένους στο πατριωτικό τους χρέος. Πολλοί μικροκαπεταναίοι που είχαν γίνει σύντροφοι του Νενέκου επέστρεψαν στα ελληνικά στρατόπεδα και ολόκληρα χωριά έπαυσαν πλέον να έχουν επαφές με τον εχθρό. Ο Νενέκος, παρόλα αυτά, παρέμεινε πιστός στον Ιμπραήμ. Ο Ιμπραήμ. Ο Αιγύπτιος αρχηγός έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Νενέκο και εκείνος τον δικαίωσε Κάποτε μάλιστα, μεταβαίνοντας ο Αιγύπτιος αρχηγός από την Πάτρα στα Καλάβρυτα, παραδρόμησε, χάθηκε σε ένα δάσος και έμεινε μόνος του χωρίς τη σωματοφυλακή του, μόνο με έναν συνοδό. Όταν κατάλαβε το λάθος του, είχε απομακρυνθεί πάρα πολύ από  τους στρατιώτες του. Προσπαθώντας να βρει τον σωστό δρόμο, συνάντησε τον Νενέκο που με τους δικούς του οπλοφόρους ακολουθούσε πάντα τις αιγυπτιακές φάλαγγες ως οπισθοφυλακή. Χρειάσθηκε να βαδίσουν ώρες μαζί για  ολόκληρη σχεδόν την υπόλοιπη ημέρα. Τότε ο Νενέκος μπορούσε να συλλάβει αν ήθελε τον Ιμπραήμ ή να τον σκοτώσει. Εκεί κοντά μάλιστα βρισκόταν το μοναστήρι της Μακελαριάς, το οποίο ήταν απόρθητο. Σε κοντινή απόσταση επίσης βρισκόταν και η ασφαλέστερη μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Οι Αιγύπτιοι δεν θα γνώριζαν τι απέγινε ο αρχηγός τους. Ο αιχμάλωτος Ιμπραήμ θα αποτελούσε το πιο ισχυρό όπλο στα χέρια των επαναστατών. Ήταν σίγουρο ότι ο πασάς της Αιγύπτου Μωχάμετ Αλι δεν θα διακινδύνευε για κανέναν λόγο τη ζωή του αγαπημένου του γιου. Όμως, ο Αλβανός οπλαρχηγός αποδείχθηκε αντάξιος της εμπιστοσύνης του Ιμπραήμ και η Επανάσταση έχασε μια μοναδική ευκαιρία. Ο Κολοκοτρώνης έδωσε εντολή να εκτελεστεί και να γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν. Στα απομνημονεύματά του γράφει: Εἰς τὰ 1826, ὅταν ἐπρωτοπροσκύνησε, εἶχα διατάξει ἕναν λεγόμενον Σαγιᾶ νὰ τὸν σκοτώσει. Ὁ Σαγιᾶς μοῦ ἐζήτησε τὴν ἄδειαν καὶ ἐγὼ εἶχα τὴν ὄρεξιν, καὶ πάλιν ὅταν ἄκουσα καὶ ἐσκλάβωσε τοὺς Ἕλληνας τὸν ἐντεμπίχιασα μὲ ἕνα γράμμα: «Ἄπιστε, διατί δὲν τὸν σκοτώνεις, ποὺ ἀκόμη μὲ τοὺς Τούρκους εἶναι, ἀφοῦ ἦλθε ὁ Κυβερνήτης;» Τότε ὁ Σαγιᾶς ἔσμιξε τὸν Νενέκο καὶ ἐσκοτώθη ὁ Νενέκος. Ο Σαγιάς που λέγεται ότι ήταν συγγενής του, το μετάνοιωσε. Για αυτό και δεν εκτελούσε την αποστολή του. Η παραπάνω εντολή του Γέρου όμως δεν άφηνε περιθώρια. Του έστησε παγίδα και αν αληθεύει το δημοτικό τραγούδι, η δολοφονία του προδότη έγινε ως εξής σκότωσαν τον καπετάν Νενέκο, και τον Αγγελή Σκιαδά, (μάλλον συνοδός του Νενέκου) Άι άτιμε Σαγιά σαν τους κάλεσες να βαφτίσουν το παιδί αυτούς έφαγες μπαμπέσικα. Πάντως, ο φόνος του Νενέκου τελείωσε οριστικά το προσκύνημα και η επανάσταση συνεχίστηκε. Νίκος Γιαννόπουλος ιστορικός... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/o-kolokotronis-diatazi-ti-dolofonia-tou-oplarchigou-nenekou-pou-proskinise-tous-tourkous-ke-sosi-tin-epanastasi-o-geros-me-tin-frasi-fotia-ke-to-tsekouri-stous-proskinimenous-tromaxe-tous/

MΕΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΤΑΣΗΣ

25η Μαρτίου και Εθνική Επέτειος

Η GOOGLE TIMAEI THN EΛΛΑΔΑ


Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας, πίνακας του 
Θεόδωρου Βρυζάκη (1851)
Κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου τιμούμε και γιορτάζουμε τον 

ξεσηκωμό των υπόδουλων Ελλήνων κατά του Τούρκου δυνάστη 

για ελευθερία και αυτοδιάθεση....
Εκ των πραγμάτων είναι η πιο σημαντική ημερομηνία στην ιστορία

 της Νεώτερης Ελλάδας, ως αφετηρία της εθνικής παλιγγενεσίας. 

 Τι συνέβη, άραγε, στις 25 Μαρτίου του 1821 και την έχουμε 

αναδείξει ως την ημέρα της εθνικής μας εορτής; Τίποτα απολύτως

 λένε οι ιστορικοί. Ή σχεδόν τίποτα, για να είμαστε ακριβείς, πέρα

 από κάποιες αψιμαχίες. Κανένα σπουδαίο πολεμικό γεγονός που

 να δικαιολογεί αυτή την επιλογή. Ούτε καν η ύψωση του 

λαβάρου της Μονής της Αγίας Λαύρας και η ορκωμοσία των 

παλληκαριών από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.  Το περιστατικό 

της Αγίας Λαύρας είναι ένας εθνικός μύθος. Τον οφείλουμε στον

 γάλλο περιηγητή και ιστορικό Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838),

 ο οποίος συνέγραψε την τετράτομη Ιστορία της Αναγεννήσεως

 της Ελλάδος (1824). Η ιστορία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, 

αλλά και μέσω του πίνακα Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας (1851) του 

σημαντικού έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη (1814-1878).  Άλλωστε και ο ίδιος ο Παλαιών Γερμανός δεν αναφέρει λέξη για 

το περιστατικό στα απομνημονεύματά του. Είναι ιστορικά 

εξακριβωμένο ότι εκείνη την ημέρα δεν βρισκόταν στη Μονή της 

Αγίας Λαύρας, αλλά στην Πάτρα, όπου όντως όρκισε τους 

επαναστάτες της περιοχής στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου.  Η 

επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 από τον βασιλιά Όθωνα, 

προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του

 Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και επιθυμία του Αλέξανδρου 

Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί 

το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.  Στην πραγματικότητα, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, αλλά λίγες μέρες

 νωρίτερα στην Πελοπόννησο, μία περιοχή με συμπαγείς 

ελληνικούς πληθυσμούς και μικρή στρατιωτική παρουσία των 

Τούρκων. Ο στρατιωτικός και πολιτικός διοικητής της 

Πελοποννήσου (Μόρα Βαλεσί) Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στα 

Γιάννινα για να εξοντώσει τον Αλή Πασά, ο οποίος είχε 

αυτονομηθεί από την Υψηλή Πύλη. Πριν από την αναχώρησή του,

 ο Χουρσίτ είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τους προεστούς του 

Μοριά ότι οι φήμες που κυκλοφορούσαν για τον επικείμενο 

ξεσηκωμό των ραγιάδων ήταν ανυπόστατες.  Αχαιοί και Μανιάτες 

ερίζουν για το ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά του εθνικού 

ξεσηκωμού. Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων

 από τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους. Είναι η πρώτη

 πολεμική ενέργεια της Επανάστασης και θα λήξει νικηφόρα μετά

 από πέντε ημέρες.  Στις 23 Μαρτίου οι Μανιάτες υπό την αρχηγία 

του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τη συνεπικουρία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Καλαμάτα και με διακήρυξή 

τους κάνουν γνωστό στη διεθνή κοινότητα τον ξεσηκωμό των 

Ελλήνων. Την ίδια ημέρα, οι άνδρες του Αντρέα Λόντου θέτουν 

υπό τον έλεγχό τους τη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο), ενώ 

επαναστατικός αναβρασμός επικρατεί στην Πάτρα. Από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Άγιο Όρος αναχωρεί ο 

σερραίος έμπορος και φλογερός πατριώτης Εμμανουήλ Παππάς,

 προκειμένου να ξεκινήσει την Επανάσταση στη Μακεδονία.  Η 

23η Μαρτίου είναι ο πρώτος σημαντικός σταθμός του εθνικού 

αγώνα και θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πάρει τη θέση της 25ης 

Μαρτίου στο εορταστικό καλεντάρι της χώρας μας.

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟ ΝΕΑΡΟ!!!

ΠΡΩΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ 5ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΡΓΥΡΗ

Ο «καλύτερος διπλωμάτης» είναι Λαρισαίος!

Ημερομηνία: 19 Μαρτίου 2017, 16:18 Κατηγορία: Συνεντεύξεις

Του Λευτέρη Παπαστεργίου 

Δεκέμβριος του 2016. Μαθητές του 5ου Γυμνασίου Λάρισας συμμετείχαν στην 1η Πανελλήνια Μαθητική Προσομοίωση των Επιτροπών του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με τίτλο «Μαθητές σε ρόλο διπλωμάτη». Στόχος; Η επιμόρφωση και η ευαισθητοποίηση των μαθητών σε ζητήματα προστασίας και προάσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αλλά και η  γνωριμία και εξοικείωση τους  με ζητήματα εφαρμογής των σχετικών διεθνών Συμβάσεων του Ο.Η.Ε. Οι μαθητές χωρίζονται σε ομάδες, συζητούν, επιχειρηματολογούν, διαφωνούν, παρουσιάζουν. Μέσα από τη διαδικασία αυτή γνωρίζουν τη διαδικασία των Επιτροπών, τη διαδικασία ενός διεθνούς forum, τη διπλωματία όπως αυτή εφαρμόζεται στο πλαίσιο ενός διεθνούς οργανισμού, βασισμένη σε κανόνες διεξαγωγής γόνιμου διαλόγου και στην καλλιέργεια του σεβασμού σε επίπεδο αντιλογίας. Στην 1η Πανελλήνια Μαθητική Προσομοίωση των Επιτροπών του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με τίτλο «Μαθητές σε ρόλο διπλωμάτη», συμμετείχαν δημόσια και ιδιωτικά σχολεία της χώρας και της Κύπρου. Ένας μαθητής του 5^ου Γυμνασίου ο Παναγιώτης Αργύρης αποσπά το ανώτατο Βραβείο ως ο «Καλύτερος Διπλωμάτης»  στην Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και συγκεκριμένα το δικαίωμα των Ατόμων με Αναπηρία στην Εργασία και Απασχόληση.

Καταφέρνουμε να συναντηθούμε, μετά από καιρό, βράδυ Τρίτης για να μοιραστώ μαζί του την εμπειρία του, μα πιο πολύ για να καταλάβω πως σκέφτεται στις μέρες μας ένα παιδί 15 χρονών.

Πως αισθάνεσαι μετά τη διάκριση αυτή; Είναι κάτι που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή; Να μεταβάλλει, ενδεχομένως, τις αποφάσεις σου, όσον αφορά το επαγγελματικό σου μέλλον;

Ήταν μια εκπληκτική εμπειρία. Συγκροτημένος διάλογος με επιχειρήματα, απόψεις εκατέρωθεν που διασταυρώνονταν και άλλαζαν, νέα πράγματα που έμαθα. Ναι, θέλω να γίνω διπλωμάτης. Θέλω να ακολουθήσω θετική κατεύθυνση, αλλά μετά θα ήθελα να ασχοληθώ μ’ αυτό.

Τι σε αγχώνει;

Με αγχώνει η σκέψη του αν θα υπάρχουν ευκαιρίες δουλειάς στη χώρα μας, ώστε να μην χρειαστεί να φύγω στο εξωτερικό.

Δεν είναι λίγο νωρίς να σε αγχώνει κάτι τέτοιο;

Μπορεί. Ωστόσο αυτό με αγχώνει.

Τι δεν σου αρέσει στο σημερινό σχολείο;

Δεν μου άρεσε που κατήργησαν το βιβλίο των Θρησκευτικών και κάνουμε τώρα μάθημα από φυλλάδια. Δεν μου αρέσει επίσης ότι δεν υπάρχει πιστοποίηση στις ξένες γλώσσες που διδασκόμαστε.

Αλλοδαποί συμμαθητές;

Κανένα πρόβλημα δεν θα είχα. Νομίζω πως πολλοί από τους δικούς μας είναι πιο προβληματικοί!

Ελεύθερος χρόνος;

Ψάχνω να βρω…

Και όταν βρίσκεις;

Βόλτα τα Σάββατα και πολύ προπόνηση για το αγαπημένο μου άθλημα.

Για πες μου γι’ αυτό

Κάνω Μουάι Τάι. Είναι ένα είδος Kick boxing. Ένα άθλημα αυτογνωσίας και αυτοάμυνας. Κάνω τέσσερα χρόνια, έχω δώσει 16 αγώνες, έχω πάρει δεύτερη θέση στο Πανελλήνιο και τώρα σκέφτομαι μια πρόταση του προπονητή μου να συμμετάσχω στο Πανευρωπαϊκό.

Τσιγάρο;

Δεν καπνίζω

Πόσοι καπνίζουν στην ηλικία σου;

Οι τέσσερις στους δέκα σίγουρα

Πολιτικοί; Ποια η γνώμη σου;

Υπάρχουν καλοί και κακοί. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα. Αυτό που μου προκαλεί εντύπωση, τώρα που διαβάζουμε ιστορία είναι «αφού γνωρίζουμε πως παρόμοια πράγματα έχουν γίνει στο παρελθόν, γιατί τα ξανακάνουμε;» Δύσκολη πάντως δουλειά. Κι αυτό που κάνει σήμερα ο Τσίπρας, δύσκολο είναι. Να αναλαμβάνεις μια χώρα σε τέτοια κατάσταση.

Θα ήθελες να ασχοληθείς με τα κοινά;

Ναι, θα ήθελα

Όνειρα;

Σπουδές και οικογένεια

Εκκλησία;

Πάω στην εκκλησία. Όχι όσο συχνά θα ήθελα, αλλά πάω.

Πόσα παιδιά της ηλικίας σου πηγαίνουν στην εκκλησία;

Πέντε στους δέκα, ίσως…

Από πού ενημερώνεσαι;

Από το facebook. Και από την τηλεόραση

Πρότυπο;

Τον μεγάλο μου αδερφό. Στρατιωτική Ιατρική. Έχω ακόμη έναν, που είναι αστυνομικός.

Την προετοιμασία και τη στήριξη των μαθητών του 5^ου Γυννασίου είχαν η κ. Δεληζώνα Ζωή – Δ/ντρια του σχολείου και οι καθηγητές Κατσαβός Ιωάννης – Αγγλικής Φιλολογίας και Παπαδοπούλου Κωνσταντίνα – Οικιακής Οικονομίας και Οικολογίας.

ΜΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΄21!!!

ΖΗΤΩ Η 17Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821...!!! Η ΜΑΝΗ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΠΡΩΤΗ ΑΠ' ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ» ΣΤΗΝ ΑΡΕΟΠΟΛΗ...!!!

Writen by ΣΤΟΧΟΣ a day ago - 0 Comments

Η Ελληνική Επανάσταση οργανωμένη με πίστη και τόλμη από τη Φιλική Εταιρεία, αποτελεί 

κορύφωση της εθνικής επαναστατικής συνείδη­σης και παράδοσης, το ενδοξότερο γεγονός της 

νεότερης ιστορίας του Ελληνισμού και από τα σπουδαιότερα πολιτικά γεγονότα της Ευρωπαϊκής

 Ιστορίας.

Στη διάρκειά της η Μάνη, βασικός συντελε­στής της απελευθέρωσης, παρέμεινε απόρ­θητη στους 

Τούρκους. Εννέα χρόνια μετά τον ηρωικό αγώνα, δημιουργείται το ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος.

ΜΑΝΗ: Καταφύγιο και Ορμητήριο

Η περιοχή της Μάνης σ’ όλη την περί­οδο της Τουρκοκρατίας παρέμεινε στην....
πραγματικότητα απόρθητη, παρά τις επανειλημμένες απόπειρες των Τούρκων για την 

υποδούλωσή της. Μάλιστα, από το 1776, μετά τα Ορλωφικά, ανακηρύ­χθηκε σε ημιανεξάρτητη 

φόρου υποτελή ηγεμονία υπό την άμεση δικαιοδοσία του Καπουδάν Πασά. Τη διοίκησή της 

αναλάμ­βανε ένας από τους καπεταναίους της περιοχής, που διοριζόταν μπέης και ήταν υπεύθυνος 

για την τήρηση της τάξης.

Η Μάνη είχε γίνει «το μεγαλύτερον ΦΟΒΗΤΡΟΝ των Τούρκων και το καταφύγιον των Ελλήνων»,

 καθώς λόγω του ιδιότυπου αυτού καθεστώτος στην επικράτειά της υπήρχαν μόνιμες ανεξέλεγκτες 

δυνάμεις ενόπλων ανδρών, που αποτελούσαν και τους μοναδι­κούς έμπειρους πολεμιστές στην 

Πελοπόν­νησο. Η φήμη των κατοίκων, σε συνδυασμό με τη σχετική αυτοτέλεια της περιοχής και το

 κατάλληλο έδαφος της χερσονήσου, που μπορούσε να λειτουργήσει ως ορμητήριο και παράλληλα

 ως καταφύγιο, είχαν καταστήσει τη Μάνη στη συνείδηση τόσο των Ελλήνων όσο και των ξένων, ως

 την πιο κατάλληλη πε­ριοχή για την έναρξη του μεγάλου αγώνα.

Πράγματι, παρά τις αντιπαλότητες και τις διαμάχες μεταξύ των μεγάλων οικογε­νειών της περιοχής

 κατά τις τελευταίες δεκαετίες της Τουρκοκρατίας, σημειώ­θηκαν αρκετά επαναστατικά κινήματα και 

οργανώθηκε η καθολική συμμετοχή των Μανιατών στη μεγάλη επανάσταση. Τον Οκτώβριο του 

1819, οι αρχηγοί συ­γκεντρώθηκαν στις Κιτριές στο σπίτι του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, του 

τελευταίου μπέη της Μάνης και υπέγραψαν συμφωνία για συνεννόηση και κοινή προετοιμασία.Επί 

πλέον, πολλοί Μανιάτες καπεταναίοι, και ο ίδιος ο Πετρόμπεης έσπευσαν να μυηθούν στη Φιλική

 Εταιρεία, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι, οποιαδήποτε καθολική εξέγερση των Ελλήνων έπρεπε 

να στηρι­χθεί στη Μάνη. Μάλιστα, το αρχικό σχέδιο του Αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρου

 Υψηλάντη ήταν να μεταβεί ο ίδιος εκεί για την κήρυξη της επανάστασης, κάτι που τελικά δεν 

πραγματοποιήθηκε, λόγω των κινδύνων που υπέκρυπτε η μετακίνησή του στο ευρωπαϊκό έδαφος.
Η ματαίωση του σχεδίου αυτού αντί να απογοητεύσει τους Μανιάτες μάλλον ενέτει­νε το 

επαναστατικό τους φρόνημα. Ήδη, από τις αρχές του 1821 επικρατούσε πολεμικός αναβρασμός 

στην περιοχή, όπως και στην υπόλοιπη Πελοπόννησο. Ακολουθώντας τις εντολές της Φιλικής

 Εταιρείας είχαν έλθει στη Μάνη ο Παπαφλέσσας και σπουδαίοι οπλαρχηγοί όπως ο Αναγνωσταρά

ς και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, οι οποίοι περι­φέρονταν στα χωριά και στρατολογούσαν τους

 κατοίκους.


Οι προετοιμασίες διεξάγο­νταν εντελώς απροκάλυπτα στην Ανατολική Μάνη, όπου η παρουσία της 

εξουσίας ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη και πιο ήπια στη Δυ­τική, όπου βρισκόταν η έδρα του μπέη. Ο

 Πετρόμπεης είχε με επιτυχία κατορθώσει να καλύψει την παρουσία και τη δράση των οπλαρχηγών,

 αλλά και να αποφύγει τη μετάβασή του στην Τρίπολη στα τέλη Φεβρουαρί­ου, όταν ο Τούρκος 

διοικητής της Πελοπον­νήσου προκειμένου να αποδυναμώσει το ενδεχόμενο της εξέγερσης στην 

επικράτειά του κάλεσε όλους τους αρχιερείς και τους προκρίτους της Πελοποννήσου με το 

πρό­σχημα της σύσκεψης, στην πραγματικότητα όμως για να τους κρατήσει εκεί. Προφασιζόμενος

 ασθένεια ο Πετρόμπεης έστειλε το γιο του Αναστάσιο, καθησυχάζοντας έτσι την τουρκική ηγεσία 

και εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη δράση των καπεταναίων.

Ήδη ο Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε κηρύξει επίσημα την Επανάσταση από τις παραδουνάβιες 

ηγεμονίες (Μολδαβία και Βλαχία) στις 24 Φεβρουαρίου.
Από τις αρχές Μαρτίου σ’ όλη τη Μάνη επικρατούσε εμφανής πολεμικός συναγερ­μός. Οι κάτοικοι 

είχαν εγκαταλείψει τις εργα­σίες τους, συναθροίζονταν στις πλατείες των χωριών ετοιμάζοντας 

«μπαρουτόβολα» και συγκεντρώνοντας τρόφιμα για τους πολεμι­στές, ενώ οι οπλαρχηγοί κατέβαλαν

 αγωνιώ­δεις προσπάθειες να εξασφαλίσουν μολύβι και μπαρούτι, να συγκεντρώσουν πολεμι­στές 

και να συγκροτήσουν σώματα.

Αυτή η ζωηρή και απροκάλυπτη προετοιμασία σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες διαμάχες μεταξύ

 των ισχυρών οικογενειών της Μάνης, είχαν σοβαρά ανησυχήσει τον Πετρόμπεη, ο οποίος φοβόταν

 ότι μια πρόωρη εξέγερση θα μπορούσε να οδηγήσει σε εσωτερικές συγκρούσεις αλλά και στην 

αντίδραση των Τούρκων με τη λήψη σκληρών μέτρων κατά της Μάνης. Χαρακτηριστική είναι η 

επιστολή του στους Γρηγοράκηδες, αρχηγούς της Ανατολικής Μάνης, την 11η Μαρτίου 1821, με την 

οποία τους συνιστά να αποφεύγουν τις βεβιασμένες κινήσεις που μπορεί να βλά­ψουν την υπόθεση 

του αγώνα και τις συνεν­νοήσεις «δια το κοινόν όφελος». Όπως φαί­νεται από έγγραφα που 

σώζονται σε αρχεία επιφανών οικογενειών της Μάνης, στις αρχές Μαρτίου όλοι οι καπεταναίοι ε

πικοινωνούσαν μεταξύ τους και με τον Πετρόμπεη είτε με κρυπτογραφημένες επιστολές ή με 

προσωπι­κές επαφές, με σκοπό τη συνεννόηση για την προετοιμασία και τον κοινό τρόπο δράσης.

Γύρω στα μέσα Μαρτίου, οι τελικές αποφά­σεις φαίνεται ότι είχαν ήδη ληφθεί, καθώς οι συναντήσεις

 και οι ανταλλαγές επιστολών διακόπηκαν εντελώς. Οι αρχηγοί είχαν πια αφοσιωθεί αποκλειστικά

 στην προετοιμασία των δυνάμεών τους. Η ανύψωση της πρώτης επανα­στατικής σημαίας. Από τις 

γραπτές πηγές παραδίδεται ότι, τις παραμονές της επανάστασης οι αρχιε­ρείς και πρόκριτοι της 

Αχαΐας, που επίσης είχαν αποφύγει την κράτησή τους στην Τριπολιτσά, ζήτησαν από τον 

Πετρόμπεη να αρχίσει πρώτη η Μάνη τον αγώνα.
Έτσι, ακολούθησε η συγκέντρωση όλων των Μα­νιατών οπλαρχηγών ύστερα από πρόσκληση του

 Πετρόμπεη την 17η Μαρτίου 1821, στην Τσίμοβα, τη σημερινή ΑΡΕΟΠΟΛΗ, που ήταν η 

πρωτεύουσα των Μαυρομιχαλαίων. Εκεί «συνεννοήθησαν να λάβωσι τα όπλα κατά των Τούρκων», 

όπως μαρτυρεί ο Ιωάννης Κο­λοκοτρώνης και ο παριστάμενος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ανέλαβε 

να διαβιβάσει την απόφαση αυτή στους οπλαρχηγούς της Μεσ­σηνίας, της Αρκαδίας και της Αχαΐας.

Στην τοπική παράδοση, το γεγονός διασώθηκε σαν θρύλος, σύμφωνα με τον οποίο όλοι οι

 οπλαρχηγοί συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της πόλης μπροστά στο ναό των Ταξιαρχών και στη 

θέση «Κοτρώνι» ύψωσαν την πρώτη ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, πρόχειρα κατασκευα­σμένη από

 λευκό ύφασμα, με γαλάζιο σταυ­ρό στο κέντρο. Στην επάνω πλευρά έγραφε «Νίκη ή Θάνατος» (και

 όχι «ελευθερία», γιατί η Μάνη θεωρείτο ελεύθερη), και στην κάτω «Ταν ή επί Τας». Η σημαία 

ευλογήθηκε από τους ιερείς και όλοι οι αρχηγοί, μαζί με τον Πετρόμπεη, ορκίσθηκαν ότι ενωμένοι

 θα αγω­νιστούν για την ελευθερία του έθνους.

Το νέο της κήρυξης της επανάστασης διαδόθηκε από τη Μάνη στην υπόλοιπη Πελοπόννησο.

 Ακολούθησαν λίγες ημέρες για τη συγκέντρωση των πολεμιστών και την οργάνωση των σωμάτων

 και αμέσως ση­μειώθηκαν δύο εξορμήσεις των Μανιατών. Η πρώτη, από τους αρχηγούς της

 Ανατολι­κής Μάνης υπό τους Γρηγοράκηδες προς τη Μονεμβασιά και το Μυστρά το απόγευμα του 

Σαββάτου 19 Μαρτίου, όπως πιστοποιεί­ται από επιστολή του Πρωτοσύγκελλου Γεράσιμου προς τον

 Παναγιώτη Κοσονάκο, όπου γνωστοποιείται η έναρξη του πολέμου και μεταφέρεται η προτροπή για

 τη διάδοση της είδησης.

Οι αρχηγοί της Δυτικής Μάνης υπό τον Πετρόμπεη κινήθηκαν προς την Κα­λαμάτα. Πρώτος μπήκε 

στην πόλη την 20ή Μαρτίου ο γιος του Πετρόμπεη Ηλίας, ηγού­μενος σώματος Μανιατών, με την 

πρόφαση ότι θα ενίσχυε την τοπική τουρκική φρουρά. Την επόμενη ημέρα ακολούθησαν όλοι οι 

οπλαρχηγοί και την 23η Μαρτίου κατέλαβαν αναίμακτα την πόλη και παρακολούθησαν την πρώτη 

επίσημη δοξολογία. Στη συνέ­χεια, συνέταξαν την προκήρυξη, που υπέ­γραφε ο Πετρόμπεης 

Μαυρομιχάλης 

φέρο­ντας τον τιμητικό τίτλο του «Αρχιστρατήγου των σπαρτιατικών δυνάμεων», με την οποία 

γνωστοποιούσαν στις ευρωπαϊκές δυνάμεις την απόφαση του ελληνικού έθνους να απο­τινάξει τον

 τουρκικό ζυγό και ζητούσαν τη συνδρομή τους.