ΗΤΑΝ Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
«Εφυγε» ο Μπαρμπής Βοζαλής
Η φωτ. τραβήχθηκε στις 12/10/14 από τον Φώτη Νατσιούλη
Σε ηλικία 88 ετών απεβίωσε ο οδοντίατρος Μπαρμπής Βοζαλής προδομένος από την καρδιά του. Ο Μπαρμπής Βοζαλής ήταν η κινηματογραφική ψυχή της Λάρισας.
ΜΑΘΑΙΝΕ ΤΟΥΣ ΛΑΡΙΣΑΙΟΥΣ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΙΝΕΜΑ
Πάνω από μισό αιώνα, από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, ο Μπαρμπής Βοζαλής μαθαίνει στους Λαρισαίους να βλέπουν σινεμά. Όταν ακόμα η Λάρισα δεν είχε πολυκατοικίες, δεν είχε πεζόδρομους, δεν είχε εμπορικά κέντρα και πολυκαταστήματα. Δεν είχε συντριβάνια στις πλατείες, η Δημοτική Πινακοθήκη στεγαζόταν στην ισόγεια αίθουσα του δημαρχείου.
Πριν αποκαλυφθεί το Β΄ και το Α΄ Αρχαίο Θέατρο. Όταν υπήρχε το Ρολόι και το Φρούριο δεν είχε γίνει “Πλάκα”. Τότε που το “Θεσσαλικό” έδινε παραστάσεις στο Ωδείο και μετά στο Γαλαξία. Δεν υπήρχε ούτε το Θέατρο του Μύλου ούτε η Δημοτική σχολή Μπαλέτου και η Σκηνή Χορού.
Πριν αποκαλυφθεί το Β΄ και το Α΄ Αρχαίο Θέατρο. Όταν υπήρχε το Ρολόι και το Φρούριο δεν είχε γίνει “Πλάκα”. Τότε που το “Θεσσαλικό” έδινε παραστάσεις στο Ωδείο και μετά στο Γαλαξία. Δεν υπήρχε ούτε το Θέατρο του Μύλου ούτε η Δημοτική σχολή Μπαλέτου και η Σκηνή Χορού.
Η Λάρισα άλλαξε. Μεγάλωσε, εκσυγχρονίστηκε. Κάτι κέρδισε, κάτι έχασε.
Αλλά πάντα, πάντα, υπήρχε η Κινηματογραφική Λέσχη. Σε διάφορες αίθουσες, στο Γαλαξία, μετά στο Χατζηγιάννειο. Και αργότερα και στο θερινό στο Μύλο.
Αλλά πάντα, πάντα, υπήρχε η Κινηματογραφική Λέσχη. Σε διάφορες αίθουσες, στο Γαλαξία, μετά στο Χατζηγιάννειο. Και αργότερα και στο θερινό στο Μύλο.
Και πάντα, πάντα υπήρχε ο Μπαρμπής γιατί εξαιτίας του, οι σινεφίλ της Λάρισας είχαν την ευκαιρία να δουν ταινίες από όλο τον κόσμο, όχι μόνο τις εμπορικές, και τις άλλες. Πώς αλλιώς θα γνωρίζαμε τον Παζολίνι, το Βισκόντι, τους Αδελφούς Ταβιάνι, τον Κουροσάβα, τον Ταρκόφσκι, τον Μιχάλκοφ, το Χίτσκοκ, το Φελίνι και τόσους άλλους. Πώς αλλιώς θα λατρεύαμε τις Βίβιαν Λι, Άννα Μανιάνι, Σοφία Λόρεν, Κάθριν Χέμπορν, Γκρέτα Γκάρμπο, ΄Ινγκριντ Μπέργκμαν, Ρίτα Χέιγουορθ, Μπέτι Ντέιβις, Τζόαν Κρόφορντ και τόσες άλλες; Πού θα ξέραμε τους Κλαρκ Γκέιμπλ, Μαξιμίλιαν Σελ, Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ, Σπένσερ Τρέισι… Ή τον ισπανικό, κινέζικο, ινδικό, αγγλικό, βραζιλιάνικο, δανέζικο κι όποιον άλλο κινηματογράφο. Και οπωσδήποτε τον ελληνικό. Για χάρη της Λέσχης μας ήρθαν πολλοί σπουδαίοι δικοί μας όπως ο Παντελής Βούλγαρης, ο Τάσος Ψαρράς κ.ά.Και τι θα καταλαβαίναμε αν δε μας διαφώτιζε πριν από κάθε, κάθε προβολή, ο Μπαρμπής.
Ο Μπαρμπής Βοζαλής, γόης μιας άλλης, μακρινής εποχής, πτυχιούχος της Γυμναστικής Ακαδημίας και της Οδοντιατρικής, υποψήφιος βουλευτής με την Ένωση Κέντρου (το “κανε κι αυτό ένα φεγγάρι), ιδρυτής και ισόβιος πρόεδρος της Κινηματογραφικής Λέσχης Λάρισας, ιδρυτικό μέλος αμέτρητων ακόμη κινηματογραφικών λεσχών σε άλλες πόλεις της χώρας, αρχισυντάκτης του περιοδικού Cineparmenos, απίστευτη φιγούρα με το ιδιαίτερο ντύσιμό του, το λουλούδι στο πέτο, το πλατύγυρο καπέλο του, να κυκλοφορεί αιώνες θαρρείς στην πόλη, με τον ματρακά, το αρχαίο τεράστιο ποδήλατό του.
Το όνομά του το “χρωστάει” στο επίθετο ενός από τους πιο γνωστούς παγκόσμιους συγγραφείς, τονΑνρί Μπαρμπίς, επειδή τον θαύμαζε ο πατέρας του.
Κι είναι πιο γνωστός με αυτό, παρά με το Βοζαλής.
Ο Μπαρμπής με την επίμονη προσήλωση στην 7η Τέχνη.
Παρών σε όλα τα συνέδρια και τα φεστιβάλ, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωριμίες με όλους. Σκηνοθέτες διάσημοι, ηθοποιοί, παραγωγοί και κριτικοί τον εμπιστεύονται για την αγάπη του, την αφοσίωσή του στην τέχνη τους, το χιούμορ του, τις γνώσεις του. Και τη συνέπειά του. Κείμενα κάθε Δευτέρα στην «Ελευθερία» για την επόμενη προβολή της Λέσχης.
Κι είναι πιο γνωστός με αυτό, παρά με το Βοζαλής.
Ο Μπαρμπής με την επίμονη προσήλωση στην 7η Τέχνη.
Παρών σε όλα τα συνέδρια και τα φεστιβάλ, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωριμίες με όλους. Σκηνοθέτες διάσημοι, ηθοποιοί, παραγωγοί και κριτικοί τον εμπιστεύονται για την αγάπη του, την αφοσίωσή του στην τέχνη τους, το χιούμορ του, τις γνώσεις του. Και τη συνέπειά του. Κείμενα κάθε Δευτέρα στην «Ελευθερία» για την επόμενη προβολή της Λέσχης.
Του χρωστάμε πολλά. Μας έδειξε τη γοητεία της κλειστής αίθουσας. Μας έμαθε να ξεχωρίζουμε την τέχνη από το δήθεν. Μας οδήγησε σε ταξίδια πρωτόγνωρα με το πανί της μεγάλης οθόνης. Είναι από μόνος του μια εποχή. Είναι θεσμός. Μονοπρόσωπος. Αν εκλείψει, θα εκλείψει και ο θεσμός.
Ίσως θα έπρεπε να γίνει σκηνοθέτης ή ηθοποιός αλλά τότε ποιος θα τους λάτρευε;
Ίσως θα έπρεπε να γίνει σκηνοθέτης ή ηθοποιός αλλά τότε ποιος θα τους λάτρευε;
Κι εμείς, τι θα γινόμαστε εμείς;
Σίγουρα του αξίζει ένα αστέρι στη λεωφόρο των αστεριών στο Χόλιγουντ. Ή ο χρυσός φοίνικας των Καννών ή το χρυσό λιοντάρι της Βενετίας ή έστω η χρυσή άρκτος του Βερολίνου. Αλλά ο Μπαρμπής είναι άνθρωπος απλός, ολιγαρκής και σεμνός. Σα να μην έχει επίγνωση της προσφοράς του, της σημασίας της.
Το πιο μεγάλο μάθημα όμως μας το δίνει με την αισιοδοξία του. Παρότι η ζωή δεν του φέρθηκε βελούδινα.
Όλα αυτά τα αποτυπώνει μοναδικά με το φακό του ο Φώτης Νατσιούλης. Αντιλαμβανόμενος ότι ο Μπαρμπής αποτελεί κομμάτι της ιστορίας αυτής της πόλης, ένας ζωντανός θρύλος, τον ακολουθεί χρόνια τώρα και τον απαθανατίζει στις πιο ανύποπτες στιγμές και στις πιο “ύποπτες” φάσεις.
ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ ΤΙΣ ΔΗΘΕΝ ΑΠΑΓΩΓΕΣ ΤΩΝ ΠΑΚΙΣΤΑΝΩΝ 
Περίπου 25 πετρελαϊκές εταιρείες, ορισμένες εκ των οποίων από τα μεγαλύτερα διεθνή ονόματα του κλάδου, έχουν δώσει το «παρών» στα data room για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, σε Λονδίνο, Αθήνα, Οσλο και Χιούστον, δημιουργώντας ένα κλίμα έντονου ενδιαφέροντος για τον διεθνή διαγωνισμό που προκηρύσσεται σε λίγες ημέρες, για τις έρευνες πετρελαίου και αερίου στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης.